Το πληγωμένο "σπουργιτάκι" (Εντιθ Πιαφ 1915-1963)

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 31 Ιανουαρίου 2010 θα παρουσιάσει ένα αφιέρωμα στην αξέχαστη Εντιθ Πιαφ με τίτλο Εντιθ Πιαφ, Μιά Ζωή σε Ροζ και Μαύρο, μία παραγωγή του Αλέν Ντελόν. Το αφιέρωμα είναι μια πρωτότυπη θεατροποιημένη βιογραφία πλημμυρισμένη από τα τραγούδια της.

1915 Την 19.12. γεννιέται η Εντίθ Γκασιόν (Edith Gassion) και μόλις εβδομάδες μετά τη γέννησή της βιώνει την εγκατάλειψη από την ίδια τη μητέρα της Anita Maillard, λυρική τραγουδίστρια γνωστή με το ψευδώνυμο Line Marsa.

Το 1917, ο πατέρας της Louis-Alphonse Gassion που εργαζόταν ως ακροβάτης στο τσίρκο Ciotti την άφησε για φύλακη στη δική του μητέρα, η οποία ζούσε στο Bernay (Νορμανδία) και ήταν μαγείρισα σε ένα μπορντέλο του Bernay στη Νορμανδία.

Το 1919 (σε ηλικία μόλις 4 ετών) η Edith αρρωσταίνει από κάποια πάθηση στον εγκέφαλο και τυφλώνεται. Μετά από δύο χρόνια όμως θεραπεύεται χωρίς την βοήθεια γιατρού και η όρασή της επανέρχεται.

Από το 1922 αρχίζει μαζί με τον πατέρα της  να τριγυρνά σε ολόκληρη τη Γαλλία σε περιοδείες με το τσίρκο.

Από το 1925 ξεκινά να τραγουδά στους δρόμους του Παρισιού. Κάποιοι λένε πως ο πατέρας της της εγκατέλειψε ενώ άλλοι λένε πως εκείνη έφυγε από μόνη της.

Το 1932 γνωρίζει τον Louis Dupont με τον οποίο συζεί και γεννάει ένα κοριτσάκι (11.2.1933) το οποίο έχασε από μηνυγγίτιδα μετά από 2 χρόνια.

Στους δρόμους της Pigalle όπου τραγουδά την ανακαλύπτει ο Louis Leplée, διευθυντής του πιο κομψού παρισινού καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία. Μαγεμένος από τη φωνή της υπογράφει συμβόλαιο μαζί της και τη βαφτίζει το «Môme Piaf» (μικρό σπουργίτι) επειδή το ύψος της δεν περνά το 1,47. .

Το 1935 της βγάζει και το πρώτο της δίσκο. Λίγο αργότερα όμως ο μέντοράς της Leplée δολοφονείται, και η ίδια κατηγορείται πως γνωρίζει τον φονιά αλλά δεν τον καταδίδει. Αν και αθωώθηκε με τη βοήθεια ενός νέου συντρόφου, του τραγουδοποιού Raymond Asso, που είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της, φεύγει για να ζήσει στην επαρχία.

Το 1937 επιστρέφει στο Παρίσι . Γνωρίζει απίστευτες επιτυχίες οι οποίες οδηγούν τα βήματά της  στη Ν. Υόρκη. Εκεί γνωρίζει τον βασιλιά του μποξ Marcel Cerdan και ζουν ένα από τα πιο φημισμένα ρομάντζα της εποχής. Ο ξαφνικός θάνατος του Cerdan σε αεροπορικό δυστύχημα, το 1949, βυθίζει την Piaf σε κατάθλιψη, που ποτέ δεν ξεπερνά πραγματικά.

Το 1951, έχει 2 σοβαρά τροχαία τα οποία αρχίζουν να κλονίζουν την υγεία της.

Το 1952, παντρεμένη με τον τραγουδιστή Jacques Pills κάνει την πεντηκοστή τουρνέ της στην Αμερική αλλά παράλληλα ακολουθεί πολλές θεραπείες αποτοξίνωσης. Εκείνη τη περίοδο κάνει εξαιρετικές ηχογραφήσεις.

Το 1958 ζει μια ακόμα τρελή σχέση δίπλα στο νεώτερο τραγουδιστή και συνθέτη Georges Moustaki, ο οποίος το 1959 συνθέτει γι΄αυτή το τραγούδι Milord που κυκλοφόρησε το 1960 και λίγο αργότερα γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Άλλο ένα σοβαρό τροχαίο αποδυναμώνει περισσότερο την Piaf. Μετά από λίγους μήνες καταρρέει κατά τη διάρκεια κονσέρτου της σε κατάμεστη αίθουσα της Νέας Υόρκης.

Σ΄ένα κονσέρτο στη Στοκχόλμη, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, καταρρέει επάνω στην πίστα και η διάγνωση των γιατρών είναι ανίατος καρκίνος. Αυτό όμως δεν πτοεί την Edith η οποία συνεχίζει να εμφανίζεται κάνοντας περιοδείες όπως και πριν, συνοδευμένη όμως από μια νοσοκόμα για να της χορηγεί μορφίνη για τους πόνους.

Το 1960, τραγουδά με επιτυχία το «Non Je Ne Regrette Rien» του Charles Dumont και συνεχίζει να θριαμβεύει τραγουδώντας, παρότι συχνά τρικλίζει και παραπατά στη σκηνή.

Το καλοκαίρι του 1961, γνωρίζει τον κατά πολύ νεότερό της, τελευταίο της έρωτα, Θεοφάνη Λαμπουκά, είκοσι χρόνια νεότερό της που τον βαπτίζει Τεό Σαγαπώ (Theo sagapo).

Τον Σεπτέμβριο του 1962 θα έδινε τη πιο δυναμική συναυλία της. Στις 25 Σεπτέμβρη στο κέντρο του Παρισιού στο ψηλότερο πάτωμα του πύργου του Αιφελ τραγούδησε όλες της τις επιτυχίες καθήμενη πάνω σε έναν ειδικό βατήρα από όπου έκανε το ακροατήριο να παραληρεί από τον παλμό των τραγουδιών της σε ένα ιδαίτερα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα.

Στις 9 Οκτωβρίου του 1962 παντρεύεται τον αγαπημένο της "Τεό σ΄αγαπώ".

Στο τέλος της ίδια χρονιάς πήρε τη μεγάλη διάκριση της γαλλικής ακαδημίας για την προσφορά της και τη συμβολή της στη γαλλική μουσική.

Το νήμα της ταραχώδους και βασανισμένης ζωής της Edith Piaf θα κοπεί στις 11 Οκτωβρίου του 1963. Στη βίλλα της στο Plascassier, κοντά στις Κάννες έπειτα από το βαθύ κώμα στο οποίο έπεσε για κάποιες ημέρες έφυγε προτού προλάβει να συμπληρώσει τα 48 της χρόνια, άρρωστη καταβεβλημένη από τις καταχρήσεις και παραμορφωμένη από τους ρευματισμούς.

Ο Théo Sagapo μεταφέρει την ίδια μέρα του θανάτου της την σωρό της στη «δική της πόλη», το Παρίσι. Η γαλλική αρχιεπισκοπή απαγόρευσε τη θρησκευτική της κηδεία με το αιτιολογικό ότι "είχε διάγει βίον κοινόν εν αμαρτίαις"

Όχι, τίποτα, με τίποτα,

όχι, δε μετανιώνω για τίποτα.
Έχω πληρώσει, έχω σβήσει,
έχω ξεχάσει το παρελθόν, και σκασίλα μου μεγάλη!
Aναθυμούμενη, άναψα φωτιά
με τις χαρές και τις λύπες μου.
Διαλυμένοι οι έρωτές μου κι οι τρεμούλες τους.
Σαρωμένοι για πάντα!
Ξαναρχίζω απ' το μηδέν!

Το αφιέρωμα του Μεγάρου Μουσικής θα διανύσει τα νεανικά της χρόνια στις φτωχογειτονιές του Παρισιού και στα μπαρ της Πιγκάλ, θα μας διηγηθεί πως η νεαρή Εντιθ Γκασιόν μεταμορφώθηκε στο "σπουργιτάκι " και κατόπιν πως γεννήθηκε η γνωστή σε όλους μας Εντίθ. Επειτα το ταξίδι θα ταξιδέψει στα σοκάκια όπου γεννήθηκαν τα τραγούδια La vie en rose, L'hymne a l' amour, Milord ή Non, je ne regrette rien.

Το Μέγαρο Μουσικής θα φιλοξενήσει το αφιέρωμα στην Εντίθ Πιαφ στις 31 Ιανουαρίου του 2010, στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής, ώρα 20:30. Η προπώληση εισιτηρίων αρχίζει στις 11 Ιανουαρίου.

*Στη φωτό 2 La mome Piaf (1936)
*Στη φωτό 3 ο Louis Leplee
*Στη φωτό 5 η Edith Piaf σε φωτό της Marylin Statford/www.iml.gr
*Στη φωτό 6 η Edith Piaf με τον Theo s'agapo
* Στη φωτό 7 το μνήμα της Piaf στο Père Lachaise Cemetery, in Paris