Οταν χαμογελά το καρφιτσάκι.....

Διάβασα το παρακάτω άρθρο και το βρήκα ενδιαφέρον. Το μοιράζομαι λοιπόν μαζί σας......

"Mου πρωτοχαμογέλασε πριν από 15 μέρες και έκτοτε το πρώτο πράγμα που κάνω όταν με ξυπνάει, είναι να τρέξω να αντικρίσω αυτό το χαμόγελο. Ζητώ συγγνώμη που θα αφιερώσω σήμερα τις 250 λέξεις μου στη μόλις 94 ημερών κόρη μου. Αλλά, μέρα που ’ναι, ελπίζω θα με συγχωρήσετε. Αλλωστε, υπάρχει και λόγος. Παρατηρώντας, λοιπόν, κάθε πρωί αυτό το χαμόγελο, σκεφτόμουν πόσο δύσκολο είναι να το περιγράψεις. Οι «μεγάλοι» έχουμε προσπαθήσει με δεκάδες λέξεις. Ειλικρινές, αυθόρμητο, ανυπόκριτο, γλυκό, απονήρευτο, αθώο. Κανένα όμως επίθετο δεν μπορεί, νομίζω, να περιγράψει την αγνότητα ενός μωρουδιακού χαμόγελου.

Η κόρη μου δεν έχει ακόμη όνομα. Με τη γυναίκα μου την αποκαλούμε «καρφιτσάκι», γιατί έτσι μας φάνηκε στο πρώτο υπερηχογράφημα. Εχω μάλιστα την εντύπωση πως όταν το ακούει, μάς χαρίζει αυτό το χαμόγελο, ασχέτως αν ζει μέσα στις δυσάρεστες συζητήσεις που κάνουμε όλοι φέτος. «Γεννήθηκες το 2009, τη χρονιά της κρίσης», της είπα προχθές. Και της «εξήγησα» ότι είμαστε στην εντατική, τα spreads έχουν πάει στο διάολο, και οι γονείς σου τρέμουν πώς θα σε μεγαλώσουν. Και όμως, εκείνη αντί να συμπάσχει, πάλι μου χαμογέλασε.

Μήπως τελικά δεν είναι τόσο μαύρα τα πράγματα, αναρωτήθηκα παρατηρώντας και πάλι το χαμόγελό της; Μήπως απλώς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ποιες είναι οι πραγματικές μας ανάγκες και ποιες οι στιγμές που μας κάνουν αληθινά ευτυχισμένους;

Εκφράζοντας αυθαιρέτως τη γενιά όσων είμαστε στα μισά της διαδρομής, δηλαδή περί τα 40, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι οι γονείς μας μάς μεγάλωσαν επί χούντας. Ή ακόμη χειρότερα, ότι οι παππούδες μας, στην ίδια ηλικία, αντιμετώπισαν όχι απλώς μια οικονομική κρίση, αλλά έναν παγκόσμιο πόλεμο. Τις τελευταίες ημέρες, αρκετοί φίλοι με ρωτούν πού οφείλεται ένα διαρκές, σχεδόν βλακώδες χαμόγελο που, ως φαίνεται, έχω μονίμως ζωγραφισμένο στα χείλη μου. Μόλις το βρήκα και θέλω να το εκμυστηρευτώ μαζί σας. Δανείζομαι το χαμόγελο που μου χαρίζει κάθε πρωί το «καρφιτσάκι». Οσοι είστε γονείς ή, ίσως, όσοι οδεύετε προς τα εκεί, είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να συμμεριστείτε, έστω για λίγο, τη δυσεξήγητη αισιοδοξία μου. Καλά Χριστούγεννα και καλή χρονιά…"

Tου Κωνσταντινου Ζουλα

Πηγή Καθημερινή

24.12.09

Σημ. δική μας : Μια και τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε τη γέννηση του θείου βρέφους κι επειδή πιστεύω πως κάθε βρέφος είναι "θείο" εύχομαι υγεία κι ευτυχία στο καρφιτσάκι του Κ.Ζουλα που πολύ με συγκίνησε με το άρθρο του αλλά και σε όλα τα καρφιτσάκια του κόσμου. Ας διώξουμε τη μαυρίλα από τη ψυχή μας και ας αφεθούμε στη  μαγεία του χαμόγελου που μόνο ένα καρφιτσάκι μπορεί να μας χαρίσει......

Smile λοιπόν και Καλές Γιορτές