Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Σπεύστε βραδέως (Το Διεθνές Κίνημα Επιβράδυνσης εξαπλώνεται με γρήγορους ρυθμούς)

Πριν από 100 χρόνια η αεργία ήταν δείγμα ανώτερης κοινωνικής τάξης, ενώ σήμερα ο πολυάσχολος είναι αυτός που χαίρει εκτιμήσεως. «Είναι αργός» λένε με νόημα για κάποιον υπονοώντας ότι είναι τεμπέλης ή ότι ο δείκτης ευφυΐας του δεν είναι αρκετά υψηλός. Κόντρα στην εγρήγορση της δυτικής κοινωνίας, το Διεθνές Κίνημα Επιβράδυνσης έρχεται να μας θυμίσει πόσο σημαντική είναι η ενασχόληση με πράγματα που μας δίνουν πραγματική ευχαρίστηση. 

Δεν πρόκειται για ένα κίνημα ενάντια στην εργασία ή τον καπιταλισμό, αλλά για μια προσπάθεια να βρούμε την κατάλληλη ταχύτητα στη ζωή μας. Υπάρχουν φορές που πρέπει να τρέξουμε, άλλες που πρέπει να πάμε αργά και άλλες που πρέπει να κινηθούμε κάπου ανάμεσα. 

Σύμφωνα με το Αργό Κίνημα, η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας ταχύτητας με περιόδους ξεκούρασης και ανάκτησης δυνάμεων.

Slow and the city
Όταν το 1989 άνοιξε το πρώτο κατάστημα MacDonald’s στην Piazza di Spagna, στη Ρώμη, ο Ιταλός δημοσιογράφος και ακτιβιστής Κάρλο Πετρίνι, θέλοντας να αντισταθεί στις αρνητικές συνέπειες της ταχυφαγίας, δημιούργησε το κίνημα Αργό Φαγητό (Slow Food). Η οργάνωση πλέον απαριθμεί 100.000 μέλη σε 153 χώρες, έχει εξελιχθεί σε Κίνημα Βραδύτητας (Slow Movement), ενώ έχει εξαπλωθεί και σε άλλες δράσεις, όπως είναι οι «αργές πόλεις» (www.cittaslow.net), η «αργή ανάγνωση» (slow reading), τα «αργά ψώνια» (slow shopping) και ένα σωρό άλλες ενέργειες που όσο περνάει ο καιρός εκτελούμε όλο και πιο γρήγορα. 

Σήμερα υπάρχουν 135 πιστοποιημένες «αργές πόλεις» σε 20 χώρες, όπου γίνεται επαναπροσδιορισμός στην οργάνωση του αστικού τοπίου και οι άνθρωποι ενθαρρύνονται να κόψουν ταχύτητα και να έρθουν σε ουσιαστική επαφή μεταξύ τους. Για να λάβει τη σχετική πιστοποίηση μια πόλη θα πρέπει να έχει πληθυσμό έως 50.000 κατοίκους, να προωθεί τα τοπικά προϊόντα, να μην έχει λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας, να προστατεύει το περιβάλλον και γενικώς οι κάτοικοι να κινούνται με πιο αργούς ρυθμούς και να επικοινωνούν ουσιαστικότερα μεταξύ τους. 

Άλλες πόλεις, πάλι, φιλοξενούν τα περίφημα slow festivals, όπως αυτό που γίνεται στο Σέτζφιλντ της Ν. Αφρικής (www.slowfestival.co.za), όπου σε έναν μεγάλο χώρο φυσικού κάλλους, εκτός από τις μουσικές εκδηλώσεις, το κοινό έχει τη δυνατότητα να λάβει μέρος σε αθλητικές (ιστιοπλοΐα, πεζοπορία, κολύμβηση, ποδηλασία) και άλλες (ψάρεμα, κουκλοθέατρο, ομαδικά παιχνίδια) δραστηριότητες, να δει εκθέσεις, να δοκιμάσει τοπικά εδέσματα, να παρευρεθεί σε βραδιές για πούρο και ουίσκι (Cigar & whisky evening) ή στον «Μεσαιωνικό Δείπνο» και να ζήσει επτά μέρες στη φύση με πολλές ασχολίες και καθόλου άγχος. Ανάλογες «αργές» δραστηριότητες διοργανώνονται και στο Λονδίνο, στο πλαίσιο του Slowdown Festival (www.slowdownlondon.co.uk).

Less is more
Σύμφωνα με το μότο της minimal αισθητικής στο design, όπου το λιγότερο ισοδυναμεί με περισσότερο, έτσι και η τάση να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα οδηγεί τελικά σε λιγότερo ποιοτική ζωή. Η υπερβολική ταχύτητα, ισχυρίζονται πολλοί, μας απομακρύνει από τον εσώτερο εαυτό μας, καθώς δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για να κάνουμε βαθύτερες σκέψεις και να συνειδητοποιήσουμε αν ενεργούμε και ζούμε με τον τρόπο που πραγματικά θέλουμε.

Στον 21ο αιώνα η βραδύτητα έχει να παίξει –σε αντίθεση με τη συνεχώς αυξανόμενη ταχύτητα που απαιτείται σε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία– έναν σοβαρό ρόλο, σύμφωνα με τον Καναδό δημοσιογράφο και συγγραφέα του μπεστ σέλερ «Το εγκώμιο του Αργού: Πώς ένα παγκόσμιο κίνημα αλλάζει τον πολιτισμό της ταχύτητας» (2004) Καρλ Ονορέ. «Δεν είναι τυχαίο», λέει σε μια ομιλία του ο Ονορέ, «που ιδιωτικό σχολείο υψηλών επιδόσεων στη Σκωτία απαγόρευσε την εργασία στο σπίτι σε όλα τα παιδιά κάτω των 13 ετών. Το αποτέλεσμα ήταν να αυξηθεί κατά 20% η απόδοση των παιδιών στα μαθηματικά και τις θετικές επιστήμες». 

Ανάλογο είναι και το παράδειγμα των σκανδιναβικών χωρών, που, σύμφωνα με το βιβλίο του Ονορέ, απέδειξαν ότι μπορείς να δημιουργήσεις μια ισχυρή οικονομία χωρίς να είσαι εργασιομανής. Η Νορβηγία, η Σουηδία, η Δανία και η Φινλανδία κατατάσσονται ανάμεσα στις έξι πιο ανταγωνιστικές χώρες στον πλανήτη. Στο επίπεδο, μάλιστα, της επιχειρηματικής κουλτούρας, όλο και περισσότερες χώρες συνειδητοποιούν ότι πρέπει να επιτρέπουν στους υπαλλήλους τους είτε να δουλεύουν λιγότερες ώρες είτε απλώς να αποσυνδέονται από την εργασία κάνοντας διάλειμμα για φαγητό ή πηγαίνοντας σε έναν ήσυχο χώρο. Τα Σαββατοκύριακα δε, σύμφωνα με το μανιφέστο του Kινήματος της Eπιβράδυνσης, συμβάλλουν σε έναν πιο δημιουργικό τρόπο σκέψης, βοηθώντας στην ανάπτυξη καινοτόμων ιδεών, αρκεί να κλείσουμε laptops και κινητά.

10 tips επιβράδυνσης
1. Κάντε ένα πράγμα κάθε φορά.
2. Χασμουρηθείτε άφοβα.
3. Περάστε περισσότερο χρόνο στο κρεβάτι και στην μπανιέρα.
4. Εξασκηθείτε στο να μην κάνετε τίποτα.
5. Γελάτε περισσότερο.
6. Πηγαίνετε περίπατο.
8. Μη δουλεύετε το Σαββατοκύριακο.
9. Κάντε τριήμερα ταξίδια χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα.
10. Κάντε σεξ για περισσότερη ώρα.

5+1 slow links

Πηγή : Free Sunday
11.12.2010

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Ενίσχυση της τοπικής παραγωγής

Μια πρώτη απάντηση στο πρόβλημα, το οποίο, βεβαίως έχει και πολλές άλλες πτυχές, όπως η σχέση του μέσου Αμερικανού με το φαγητό, μια σχέση τελείως διαφορετική απ’ αυτή που έχει ο Ευρωπαίος, είναι η στροφή προς την τοπική παραγωγή.

Το κίνημα, το οποίο γνωρίζει μεγάλη άνθηση τα τελευταία χρόνια, στοχεύει στην ενίσχυση των τοπικών παραγωγών, προκειμένου ορισμένα προϊόντα να γίνουν πιο προσιτά σε χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα. 

Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, επιβραβεύεται εμπράκτως η επιλογή όσων προτιμούν τα μικρά τοπικά οπωροπωλεία από τις μεγάλες αλυσίδες των σούπερ μάρκετ, με ειδικά εκπτωτικά κουπόνια. Το κίνημα της κατανάλωσης τοπικών προϊόντων δεν περιορίζεται μόνο στις ΗΠΑ. Αντιθέτως. 

Οι εντελώς διαφορετικές διατροφικές συνήθειες των Ευρωπαίων, οι οποίοι σε αντίθεση με τους Αμερικανούς βλέπουν το φαγητό ως τελετουργία, έχουν βοηθήσει στην εξάπλωση του κινήματος, το οποίο τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μεγάλη άνθηση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Βρετανία και η Ιταλία, όπου η ισχυρή Τοπική Αυτοδιοίκηση βοηθά στην ενίσχυση των τοπικών παραγωγών. 

Σε ολόκληρη τη Βρετανία έχουν ξεπηδήσει μικρές και μεσαίες μονάδες παραγωγής οπωροκηπευτικών και άλλων προϊόντων, τα οποία πωλούνται τοπικά, σε μικρές αγορές, τις οποίες οι καταναλωτές φαίνεται να προτιμούν ολοένα και περισσότερο. Και όπως τονίζουν οι ειδικοί, όταν κανείς προτιμά τα τοπικά προϊόντα, το κόστος μειώνεται αυτομάτως, καθώς εκλείπουν τα μεταφορικά και οι μεσάζοντες και το κέρδος για την τοπική οικονομία είναι τεράστιο.

11.12.2010

Σημ. δική μας :
Εμείς εδώ στην Ελλάδα τι κάνουμε? Τόσα μικρομάγαζα με εξαιρετικά προϊόντα υπάρχουν (με Κρητικά, με βιολογικά προϊόντα, με προϊόντα από Χίο, από Μυτιλήνη κλπ) Γιατί εξακολουθούμε και κάνουμε τις αγορές μας από τις μεγάλες αλυσσίδες σούπερ μάρκετ? Είναι θέμα εξοικονόμησης χρόνου ή θέμα βαριεστημάρας η εμμονή μας να ψωνίζουμε από τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ ?

ShareThis