Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Εγκυκλοπαίδεια να...την πιεις στο ποτήρι! (Beer-pedia)

 

Στην ιστοσελίδα www.beer-pedia.com, δημιούργημα ενός έλληνα λάτρη του ζύθου, μπορείτε να βρείτε  τα πάντα για το δημοφιλές ποτό

Μια ιδιόμορφη εγκυκλοπαίδεια με 75.000 καταχωρίσεις, επιστημονικά κείμενα, ιστορικές πληροφορίες και συμβουλές των ειδικών έχει δημιουργηθεί στο Ιnternet. 

Αντικείμενό της; Η μπίρα! 

Το δημοφιλές ποτό που για τους περισσότερους Ελληνες είναι απλώς ένα δροσιστικό «αναψυκτικό», για το οποίο ελάχιστα γνωρίζουν, αποτελεί αντικείμενο 20ετούς ενδελεχούς μελέτης για τους δημιουργούς της ιστοσελίδας www. beer-pedia. com (παράφραση της αγγλικής λέξης «encyclopedia» που σημαίνει «εγκυκλοπαίδεια»). Ο πλούσιος όγκος πληροφοριών που δημοσιεύονται στην εν λόγω εγκυκλοπαίδεια προέρχεται κατά κύριο λόγο από την προσωπική έρευνα του κ. Γιώργου Ιορδανίδη , ο οποίος ήδη από την εφηβική του ηλικία εξοικειώθηκε με τις ελληνικές μπίρες Φιξ και Αλφα στο καφενείο του παππού του στην Εδεσσα. Μεγαλώνοντας συνέχισε να πειραματίζεται διαρκώς, δοκιμάζοντας διάφορους τύπους μπίρας στα ταξίδια του και συλλέγοντας πληροφορίες για τις χιλιάδες διαφορετικές μάρκες που παράγονται στα ζυθοποιεία ανά την υφήλιο. Ως αποτέλεσμα, οι σημειώσεις του κ. Ιορδανίδη περιέχουν σήμερα λεπτομέρειες για περισσότερες από 75.000 μπίρες, από τις οποίες ο ίδιος έχει δοκιμάσει τις 3.500!

«Μέσα από τη συγκέντρωση όλων αυτών των πληροφοριών φιλοδοξούμε να φέρουμε σε επαφή τους Ελληνες με την κουλτούρα της μπίρας, η οποία είναι σχεδόν ανύπαρκτη στη χώρα μας. Αν και οι περισσότεροι γνωρίζουν πολλά για διάφορους τύπους κρασιών ή αποσταγμάτων (αντιμετωπίζοντάς τα ως ποτά εξαιρετικής ποιότητας), για την μπίρα δεν ξέρουν σχεδόν τίποτε και την αντιμετωπίζουν ως ένα... αναψυκτικό» λέει στο «Βήμα» ο κ. Ιορδανίδης. Παραδόξως, η εν λόγω αντιμετώπιση της μπίρας κρατάει από την εποχή των... αρχαίων ημών προγόνων, καθώς «για τους αρχαίους Ελληνες το κρασί ήταν το ποτό της γιορτής και της σπονδής, ενώ η μπίρα ήταν απλά το ποτό της καθημερινότητας και τη χαρακτήριζαν “ποτό των φτωχών”» εξηγεί ο κ. Ιορδανίδης.

Αλλωστε η έλλειψη καταναλωτικής παιδείας σχετικά με την μπίρα οδηγεί και σε αγοραστικές ιδιομορφίες που προβληματίζουν τα (ελάχιστα) ελληνικά ζυθοποιεία: «Σε αντίθεση με το εξωτερικό, στην Ελλάδαη κατανάλωση χαρακτηρίζεται από εποχικότητα, με έντονες πωλήσεις το καλοκαίρι και σχεδόν μηδαμινές τον χειμώνα» αναφέρει ο κ. Δημήτρης Πολιτόπουλος , διευθύνων σύμβουλος της Ζυθοποιίας Μακεδονίας - Θράκης ΑΕ, η οποία παράγει μία από τις ελάχιστες ελληνικές μπίρες.

Οπως εξηγεί ο ίδιος, η έλλειψη εθνικών ζυθοποιείων κατά τις προηγούμενες δεκαετίες απομάκρυνε ακόμη περισσότερο τους Ελληνες από την μπίρα και οδήγησε στην επικράτηση στη χώρα μας αποκλειστικά πολυεθνικών εταιρειών. «Ωστόσο την τελευταία δεκαετία τα πράγματα αλλάζουν στη χώρα μας, καθώς ήδη έχουν εισέλθει και έλληνες επιχειρηματίες στον χώρο» καταλήγει.

Ακόμη ένα ποτηράκι...

Ο κ. Γ. Ιορδανίδης καμαρώνει για την ποτηροθήκη του
«Αν και λίγοι το γνωρίζουν, κάθε μπίρα οφείλει να σερβίρεται στο δικό της ποτήρι, το οποίο είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε να αναδεικνύει τη γεύση της» εξηγεί ο κ. Ιορδανίδης. Συνεπώς, μια και υπάρχουν χιλιάδες μάρκες μπίρας στον κόσμο υφίστανται και χιλιάδες διαφορετικά ποτήρια που αντιστοιχούν σε αυτές- και ο κ. Ιορδανίδης δεν θα ησυχάσει ώσπου να τα αποκτήσει! Ετσι εδώ και είκοσι χρόνια παράλληλα με τη συλλογή πληροφοριών και τη δοκιμή χιλιάδων γεύσεων έχει δημιουργήσει και μια συλλογή από διαφορετικά ποτήρια μπίρας. «Μέχρι τώρα έχω συγκεντρώσει 450 διαφορετικά ποτήρια, ωστόσο η αναζήτηση συνεχίζεται! Ποτέ δεν ξέρεις πού είναι κρυμμένο το επόμενο... διαμάντι» λέει γελώντας στο «Βήμα» και προσθέτει ότι εξακολουθεί να ψάχνει σε παζάρια και παλαιοπωλεία, ενώ κάθε φορά που δοκιμάζει μια νέα μπίρα στο εξωτερικό ζητά να του χαρίσουν και το ποτήρι που της αντιστοιχεί.

Ξέρατε ότι...
Το χρώμα της μπίρας εξαρτάται από το χρώμα του κριθαριού που χρησιμοποιείται για την παρασκευή της.

Αν αυτό είναι ξανθό, η μπίρα είναι ξανθιά, ενώ αν αυτό έχει καβουρδιστεί, η μπίρα παράγεται κόκκινη.

Αν τέλος το κριθάρι καίγεται πριν από την παρασκευή, η μπίρα βγαίνει μαύρη και συχνά έχει γεύση «καπνιστού». Η πρώτη ύλη της μπίρας είναι το κριθάρι ή το σιτάρι (στη δεύτερη περίπτωση, ανήκει στην κατηγορία «Weiss»). Οι δύο βασικές κατηγορίες μπίρας είναι τύπου «Αle» και τύπου «Lager». Οι διαφορές τους οφείλονται στον διαφορετικό τύπο μαγιάς που χρησιμοποιείται κατά την παρασκευή. Η «βυθοζύμη» (τύπος «Lager») κατακάθεται στον πυθμένα της δεξαμενής, ενώ η «αφροζύμη» (τύπος «Αle») παραμένει στην επιφάνεια.

Της Ελλης Ισμαηλίδου
Πηγή Το Βήμα
19.6.2010

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Χοχλιοί "μπουμπουριστοί" (Κρητικές συνταγές)

Σκίτσο από το http://trelogiannis.blogspot.com/
Μια από τις αρχαιότερες γνωστές τροφές του ανθρώπου (ήδη από την 11η χιλιετία π.Χ.) ήταν οι χοχλιοί. Σύμφωνα με τον φημισμένο γιατρό της ρωμαϊκής εποχής οι Ελληνες έτρωγαν καθημερινά σαλιγκάρια! (Περί τροφών δυνάμεως 3.2.1.)

Οι χοχλιοί όμως αποτελούν και θαυμάσιο κρασομεζέ ιδιαίτερα οι αποκαλούμενοι "μπουμπουριστοί" , δηλαδή αυτοί που μαγειρεύονται "αμπούμπουρα" (με τη μούρη προς τα κάτω).


Η παρακάτω είναι η κλασική συνταγή για τους "μπουμπουριστούς" χοχλιούς

Υλικά :
- 1/2 κιλό χοντρούς χοχλιούς
- 1/2 ποτήρι ελαιόλαδο για τηγάνισμα
- 4-5 κουταλιές ξύδι (κατά προτίμηση κρητικό δυνατό)
- 1 κουταλιά δενδρολίβανο (αρισμαρί)
- μία πρέζα αλάτι

Προετοιμασία
Καθαρίστε καλά τους χοχλιούς προκειμένου να αφαιρεθεί η "τσίπα" που σχηματίζεται στο στόμιό τους (στο σκληρό κέλυφος) Οσο μεγαλύτερη είναι η μεμβράνη τόσο πιο εύρωστος και παχύς είναι ο χοχλιός.

Βάλτε τους μέσα σε νερό και αφήστε τους για λίγο. Σε λίγα λεπτά θα δείτε πως θα αρχίσουν να "ζωντανεύουν". Ετσι θα ξεχωρίσουμε του ζωντανούς από τους ψόφιους (τους ψόφιους τους πετάμε, δεν κάνει να τους αναλώσουμε).
Βράζουμε για λίγο τους χοχλιούς σε νερό με λίγο αλάτι. μέχρι να δούμε να αφρίζουν. Τους αφρούς τους αφαιρούμε με μια κουτάλα (είναι τα σάλια των χοχλιών). Επειτα ξανακαθαρίζουμε σχολαστικά με ένα μαχαίρι τα υπολείμματα της μεμβράνης (τσίπας) που υπάρχουν είτε στο στόμιο είτε επάνω στο κέλυφος. Τώρα πια οι χοχλιοί είναι έτοιμοι για μαγείρεμα.

Εκτέλεση
1. Πασπαλίστε με  2-3 κουταλιές (χοντρό) αλάτι ένα τηγάνι, ανάψτε το μάτι σε μέτρια φωτιά και τοποθετείστε για 2 λεπτά τους χοχλιούς "αμπούμπουρα" (με τη μούρη προς τα κάτω) .
2. Μόλις οι χοχλιοί πάψουν να "τραγουδάνε" (να τσιστσιρίζουν δηλαδή) προσθέστε το λάδι και ανακατέψτε καλά για 3 λεπτά.
3. Αφήστε τους να τηγανιστούν για μερικά λεπτά κι έπειτα ρίξτε στο τηγάνι το ξύδι και το αρισμαρί (δενδρολίβανο). Τέλος μετά από περίπου 20-25 λεπτά βγάλτε το τηγάνι από τη φωτιά.
4. Οι χοχλιοί σερβίρονται σε βαθειά πιατέλα με όλη τη σάλτσα.

Καλές.... βούτες εύχομαι

"Μαζί με τσι χοντροχοχλιούς
μπούμπουρα στο τηγάνι, 
να μ' έχουν για να σ΄αρνηθώ, 
το ίδιο τωσεκάνει"

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Ενας Γερμανός εραστής και πρεσβευτής του ελληνικού κρασιού

Μια μικρή διαδικτυακή επιχείρηση (http://www.elloinos.com/) εμπνευσμένη από έναν Γερμανό οινόφιλο και λάτρη των ελληνικών ποικιλιών κρασιών εδώ και λίγο καιρό προβάλλει, προωθεί και συστήνει ελληνικά κρασιά που ο ίδιος προτιμά.

Τη νύχτα της 24ης Μαΐου, ο Μάρκους Στολτς δεν κοιμήθηκε καθόλου. Τα μάτια του έκλειναν, αλλά αυτός εκεί, μπροστά στο λάπτοπ, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του, έγραφε, έγραφε, έγραφε... Είναι απίστευτο πόσα emails και μηνύματα στο twitter και στο facebook είχαν μαζευτεί μέσα σε λίγες ώρες. «Πραγματικά απίστευτο», έλεγε από μέσα του κι έπαιρνε κουράγιο. Θα μπορούσε να απαντήσει και την επόμενη μέρα, αλλά όπως ο τρύγος δεν παίρνει καθυστέρηση, έτσι και ο κ. Στολτς έπρεπε να μαζέψει τους καρπούς της δουλειάς του.

Νωρίτερα, είχε εμφανιστεί στην υπ’ αριθμόν 1 εκπομπή για το κρασί παγκοσμίως, στη Winelibrary TV, του Ρωσοαμερικανού Gary Vaynerchuk (tv. winelibrary. com). Είχε παρουσιάσει μία Μαλαγουζιά βιολογικής καλλιέργειας, ένα χαρμάνι Syrah, Mourvedre και Grenache Rouge από την Κρήτη και ένα Ναουσσαίικο Ξινόμαυρο. Ο εκκεντρικός και γνωστός για την αυστηρή κριτική του παρουσιαστής έμοιαζε να έχει ενθουσιαστεί, ειδικά για δύο από τα τρία μπουκάλια. «Κοίτα να δεις...», έμοιαζε να σκεφτόταν. Πριν ακόμη κλείσουν την εκπομπή, οι πρώτες παραγγελίες ελληνικών κρασιών είχαν ήδη φτάσει στο inbox του κ. Στολτς.

Εάν του το έλεγες πριν από λίγα χρόνια, θα σε περνούσε για τρελό. Ποιος να το ’λεγε ότι ο αυστηρός Γερμανός οικονομολόγος θα άφηνε την καριέρα του στελέχους χρηματοοικονομικών εταιρειών (τελευταίος του σταθμός η Goldman Sachs Λονδίνου), θα μετακόμιζε στην Ελλάδα και θα ασχολιόταν με την προώθηση των ελληνικών κρασιών στις διεθνείς αγορές. Αυτά όμως κάνει ο έρωτας κι έτσι σήμερα ο Μάρκους Στολτς με τη γυναίκα του Αλεξάνδρα και τα τέσσερα παιδιά τους ζουν μόνιμα στην Αθήνα, με τον ίδιο να έχει αναλάβει άτυπος πρεσβευτής του οινικού πολιτισμού μας στο εξωτερικό, μέσω του «Ελλοινου», της μικρής online επιχείρησής του (www. elloinos. com), αλλά και της «χειρουργικής» εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων που παρέχουν τα νέα κοινωνικά δίκτυα.
Οπως οι περισσότερες success stories, έτσι και αυτή οφείλεται σε ένα χόμπι που έγινε επάγγελμα. «Υπήρξα οινόφιλος για περισσότερα από 20 χρόνια, μάλιστα παρακολούθησα και ολοκλήρωσα με διάκριση σχετική σχολή στη Γερμανία, αλλά ήμουν απορροφημένος στην καριέρα μου», λέει σήμερα στην «Κ» ο 44χρονος Μάρκους από ένα χωριό της Ηλείας, όπου περνάει τις διακοπές του με την οικογένειά του – χωρίς να παραμελεί την επαφή με τους «φίλους» του elloinos στο fb και στο twitter. «Ζώντας όμως στην Ελλάδα, τα ελληνικά κρασιά με συνεπήραν. Οσο δοκίμαζα, τόσο περισσότερο εκτιμούσα την απίστευτη πληθώρα των ντόπιων ποικιλιών που ξέφευγαν από τα τετριμμένα. Ταυτόχρονα διαπίστωσα πόσο βελτιωνόταν η ποιότητα των κρασιών χρόνο με τον χρόνο. Μου έκλεψαν την καρδιά». Πριν από ενάμιση χρόνο, λοιπόν, πήρε την απόφαση να συμβάλει στη βελτίωση του διεθνούς «προφίλ» των ελληνικών οίνων. «Η ποιότητα είναι καλή, οι τιμές είναι καλές, γιατί λοιπόν δεν εξάγονται; Λιγότερο από το 10% της ελληνικής παραγωγής βγαίνει έξω και το 70% των εξαγωγών αφορά πέντε μεγάλους παραγωγούς, όχι απαραίτητα κρασιά της καλύτερης ποιότητας, δηλαδή. Κι όμως. Εδώ υπάρχουν πάρα πολλοί μικροί παραγωγοί, οικογενειακά οινοποιεία που βγάζουν εξαιρετικά κρασιά. Είναι προφανές ότι γίνεται κάποιο λάθος στο μάρκετινγκ της οινικής Ελλάδας».

Δύσκολη προσπάθεια
Αρχικά έφτιαξε το σάιτ, με διεθνή προσανατολισμό και ενημερωτικό χαρακτήρα για όλες τις εγχώριες ποικιλίες οινοστάφυλων και τα γευστικά κρασιά που αποδίδουν. Στη συνέχεια, μέσω του facebook και του twitter, εντόπισε και ήρθε σε επαφή με τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στον κόσμο του κρασιού. Δεν ήταν πάντα εύκολο. Η παρεξήγηση γύρω από το ελληνικό κρασί ήταν ισχυρή. Χρειάστηκε να πιέσει αρκετά και να πείσει ότι δεν υπάρχει μόνο η ρετσίνα και η μαυροδάφνη. Τους πρώτους έξι μήνες, η ανταπόκριση ήταν μηδαμινή. «Ομως επέμεινα. Σε σημείο που άρχισα να γίνομαι ο... “τρελός Γερμανός” που γράφει συνεχώς για ελληνικά κρασιά στο twitter! Αλλά λειτούργησε. Σιγά σιγά άρχισε να εκδηλώνεται ενδιαφέρον. Διοργάνωσα δοκιμές σε Γερμανία, ΗΠΑ, Βρετανία και άρχισαν να γίνονται οι πρώτες επαφές μεταξύ παραγωγών και εμπόρων, εστιατορίων, μαγαζιών του εξωτερικού. Μετά και την εμφάνισή του στην εκπομπή του Vaynerchuk, το νερό –ή καλύτερα το κρασί– έχει πια μπει στο αυλάκι. «Ευτυχώς, έρχονται αποτελέσματα», λέει με σπασμένα, αλλά καλά Eλληνικά. «Oμως, συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι αν θέλουμε να εκτιμήσουν το κρασί μας στο εξωτερικό, πρέπει πρώτα να το αγαπήσουμε εδώ...».

«Η δύναμή σας είναι οι δικές σας ποικιλίες»
Πριν από λίγες μέρες, απλώς από περιέργεια, ο Μάρκους Στολτς, ο μπλόγκερ που βάλθηκε να μυήσει τους ξένους στον μαγικό κόσμο του ελληνικού κρασιού, ρώτησε τον ιδιοκτήτη μιας ταβέρνας στη Λακωνία τι ποσότητες εμφιαλωμένου κρασιού πουλάει κάθε σεζόν. «Ούτε εκατό μπουκάλια», απάντησε εκείνος. «Χύμα, όμως, πολύ. Πάνω από 1.200 κιλά».

«Οι Ελληνες έχουν συνηθίσει να πίνουν κρασί κατά βάση με το φαγητό τους», λέει ο κ. Στολτς στην «Κ». «Σπάνια θα δεις τραπέζι σε ταβέρνα χωρίς μισό κιλό χύμα σε μια καράφα. Αλλά μέχρι πριν από λίγα χρόνια, δεν είχαν οινική παιδεία. Αυτό αλλάζει ραγδαία. Μια ιδέα, πάντως, θα ήταν οι παραγωγοί να παράγουν αξιοπρεπές “χύμα” ώστε τουλάχιστον αυτό που σερβίρεται στα μαγαζιά να αντιπροσωπεύει τον οινικό πλούτο της χώρας».

Οσο για τον ίδιο, μία από τα πιο αγαπημένες του ποικιλίες είναι το στιβαρό Ξινόμαυρο. «Αλλά και το Αγιωργίτικο είναι ικανό να βγάλει πολύ μεγάλα κρασιά. Αυτό, όμως, που θεωρώ πραγματικά διεθνούς επιπέδου κρασί είναι το Ασύρτικο της Σαντορίνης. Είναι πραγματικά καταπληκτικό. Αλλά και η Μαλαγουζιά, ο Ροδίτης, το Μοσχοφίλερο, σε ικανά χέρια, γίνονται σπουδαία κρασιά», λέει και το πάθος του δεν κρύβεται. «Η δύναμή σας είναι οι δικές σας ποικιλίες.»

Σημειώνεται ότι ο Μάρκους Στολτς επιλέγει να προωθήσει μόνο τα κρασιά που εκτιμά, ενώ δεν πληρώνεται από τους Eλληνες παραγωγούς.

Της Λίνας Γιανναρου
6.8.2010

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

Οι παλαιοί σπόροι για νέες καλλιέργειες στην Ελλάδα σε μια κιβωτό

Οταν ακούμε τις λέξεις «σπόρος» και «καλλιέργεια», μας έρχονται δυστυχώς στο μυαλό εικόνες από μπλόκα στην εθνική οδό με εξαγριωμένους αγρότες. Λες και οτιδήποτε βγάζει η ελληνική γη είναι προϊόν συνδικαλισμού. Να όμως που η ελληνική πρόταση για τη φετινή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας- που θα διαρκέσει από 29 Αυγούστου έως 21 Νοεμβρίου -έρχεται να αλλάξει τους συνειρμούς μας, με ένα ανατρεπτικό πρότζεκτ.

Οι αρχιτέκτονες Ζήσης Κοτιώνης και Φοίβη Γιαννίση που είναι οι εθνικοί μας επίτροποι ετοιμάζονται να παρουσιάσουν το εγχείρημά με τίτλο «Κιβωτός, παλαιοί σπόροι για τις νέες καλλιέργειες». Η ιδέα τους πήρε την πρώτη θέση στην ανοιχτή πρόσκληση, όπου εξετάστηκαν 47 ατομικές και ομαδικές υποψηφιότητες. Μέσα στο ελληνικό περίπτερο θα τοποθετηθεί μια ξύλινη κιβωτός μήκους 12 μέτρων (η οποία βρίσκεται τώρα στην τελική φάση της κατασκευής) που θα κρύβει ένα «αρχείο» σπόρων και φυτών της ελληνικής υπαίθρου σε συνδυασμό με βιντεοπροβολές, αλλά και εικόνες από τη σύγχρονη αγροτική ζωή και τα τοπία της χώρας.

Ο Ζήσης Κοτιώνης αναλύει το σκεπτικό στην «Κ»: «Επηρεασμένοι από την οικονομική κρίση, που δεν αγγίζει μόνο τον μητροπολιτικό ιστό αλλά επεκτείνεται και στην ύπαιθρο, σκεφτήκαμε με τη Φοίβη Γιαννίση να καταθέσουμε μια πρόταση που θα είχε να κάνει με την αρχαία έννοια της λέξης “κτίζω” που σημαίνει καλλιεργώ τον αγρό. Ανοίγουμε λοιπόν τον διάλογο, εισάγοντας νέα θέματα όπως η αρχιτεκτονική του τοπίου και βιοποικιλότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι η ύφεση έχει πλήξει ιδιαίτερα την οικοδόμηση και έτσι η κοινότητα των αρχιτεκτόνων μπορεί πια να στρέψει περισσότερο το βλέμμα στη διαμόρφωση του ευρύτερου περιβάλλοντος, πέρα από τον αστικό ιστό».

Η έννοια του σπιτιού
Η εικόνα της κιβωτού είναι γοητευτικά οικεία μέσα από τα θρησκευτικά κείμενα και την τέχνη (ας μην ξεχνάμε την εμβληματική κατασκευή του Κώστα Τσόκλη που θεωρείται ένα από τα καλύτερά του έργα): «Παράλληλα αποτελεί μια διεσταλμένη έννοια το σπιτιού» προσθέτει ο αρχιτέκτονας, «καθώς είναι σύμβολο της κατοικίας. Η διαφορά είναι ότι στο εσωτερικό της δικής μας θα υπάρχει φυτογενετικό υλικό. Τούτο δεν σημαίνει ότι θα λειτουργεί ως αποθηκευτικό κέλυφος, αλλά ως πλατφόρμα ανταλλαγής ιδεών και δράσεων. Προσκαλούμε τους επισκέπτες του ελληνικού περιπτέρου να γνωρίσουν τους σπόρους, να τους μυρίσουν, να τους επεξεργαστούν, ακόμα και να τους γευτούν. Θα είναι μια διαδραστική και σωματική εμπειρία για τους θεατές».

Ο Ζήσης Κοτιώνης εξηγεί ότι η επιλογή των σπόρων έγινε ύστερα από έρευνα του συνεργάτη της ομάδας της Μπιενάλε, Ορέστη Δαβία που είναι βιολόγος και βοτανολόγος, με βάση το εξής ερώτημα: «Αν έπρεπε να ξεκινήσουμε μια πολιτισμένη ζωή από την αρχή, τότε ποιους σπόρους θα χρειαζόμασταν για την επιβίωση και την ευημερία μας; Ετσι καταλήξαμε περίπου σε 200 φυτικά είδη που θα μας εξυπηρετούσαν όχι μόνο ως προς τις διατροφικές μας ανάγκες, αλλά που έχουν και θεραπευτικές, καλλωπιστικές, ευφορικές και αφροδισιακές ιδιότητες.

Συμπεριλάβαμε ακόμα και ορισμένους σπόρους που είναι ανδροκτόνοι, όπως το κόνιο. Θα υπάρχει υπομνηματισμός στην παρουσίασή τους και πληροφορίες για το κάθε είδος χωριστά».
Η πρόταση για την Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας εντάσσεται στο πνεύμα της επιστροφής σε ορισμένες βασικές αξίες: «Δεν αισθανόμαστε νοσταλγία για το παρελθόν. Αντιθέτως, σκεπτόμαστε πρακτικά, δηλαδή να “διασώσουμε” ορισμένα είδη και να προαγάγουμε μια σύγχρονη ζωή μέσα από αυτά. Σώζοντας λ. χ. την ποικιλία των παλαιών σπόρων ανοίγεται μπροστά μας μια παλέτα διατροφικού πλούτου που εμπλουτίζει το διαιτολόγιό μας, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά ζητούμενα της εποχής μας».

Επιστροφή στα βασικά
«Η κρίση βάζει αναγκαστικά στην άκρη όλο το κλίμα της αμεριμνησίας που αναπτύχθηκε κατά τη δεκαετία του ’90 και οδήγησε στην πεποίθηση ότι όλα είναι δυνατά άνευ κόστους, καθώς και ότι η πολυτέλεια είναι η φυσική μας συνθήκη. Ανατρέχοντας στο παράδειγμα της Αργεντινής που έζησε την ύφεση πριν από εμάς, οι καλλιτέχνες αλλά και οι αρχιτέκτονες επέστρεψαν στη διατύπωση ορισμένων βασικών ερωτημάτων για τη δράση τους. Από αυτήν την άποψη, η πρότασή μας αντανακλά μια καινούργια φιλοσοφία. Ας μην ξεχνάμε ότι, ως διδάσκοντες στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Βόλου, ζούμε το θέμα της αγροτικής παραγωγής και της βιοποικιλότητας από κοντά, μέσα από διάφορα πρότζεκτ που αναθέτουμε στους φοιτητές μας. Η συγκρότηση της πρότασης για την Μπιενάλε μάς βοήθησε να μάθουμε πολλά καινούργια πράγματα για τους σπόρους. Η αλήθεια είναι ότι ο σύγχρονος άνθρωπος διακρίνεται από μια τεμπελιά σε ό, τι αφορά τη φύση και τις γνώσεις που κρύβει. Τόσο η πόλη όσο και η ύπαιθρος όμως έχουν ως κοινό παρονομαστή το έδαφος, και σε αυτό πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα».

Της Μαργαρίτας Πουρναρα

30.7.2010

ShareThis