Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Ενας Γερμανός εραστής και πρεσβευτής του ελληνικού κρασιού

Μια μικρή διαδικτυακή επιχείρηση (http://www.elloinos.com/) εμπνευσμένη από έναν Γερμανό οινόφιλο και λάτρη των ελληνικών ποικιλιών κρασιών εδώ και λίγο καιρό προβάλλει, προωθεί και συστήνει ελληνικά κρασιά που ο ίδιος προτιμά.

Τη νύχτα της 24ης Μαΐου, ο Μάρκους Στολτς δεν κοιμήθηκε καθόλου. Τα μάτια του έκλειναν, αλλά αυτός εκεί, μπροστά στο λάπτοπ, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του, έγραφε, έγραφε, έγραφε... Είναι απίστευτο πόσα emails και μηνύματα στο twitter και στο facebook είχαν μαζευτεί μέσα σε λίγες ώρες. «Πραγματικά απίστευτο», έλεγε από μέσα του κι έπαιρνε κουράγιο. Θα μπορούσε να απαντήσει και την επόμενη μέρα, αλλά όπως ο τρύγος δεν παίρνει καθυστέρηση, έτσι και ο κ. Στολτς έπρεπε να μαζέψει τους καρπούς της δουλειάς του.

Νωρίτερα, είχε εμφανιστεί στην υπ’ αριθμόν 1 εκπομπή για το κρασί παγκοσμίως, στη Winelibrary TV, του Ρωσοαμερικανού Gary Vaynerchuk (tv. winelibrary. com). Είχε παρουσιάσει μία Μαλαγουζιά βιολογικής καλλιέργειας, ένα χαρμάνι Syrah, Mourvedre και Grenache Rouge από την Κρήτη και ένα Ναουσσαίικο Ξινόμαυρο. Ο εκκεντρικός και γνωστός για την αυστηρή κριτική του παρουσιαστής έμοιαζε να έχει ενθουσιαστεί, ειδικά για δύο από τα τρία μπουκάλια. «Κοίτα να δεις...», έμοιαζε να σκεφτόταν. Πριν ακόμη κλείσουν την εκπομπή, οι πρώτες παραγγελίες ελληνικών κρασιών είχαν ήδη φτάσει στο inbox του κ. Στολτς.

Εάν του το έλεγες πριν από λίγα χρόνια, θα σε περνούσε για τρελό. Ποιος να το ’λεγε ότι ο αυστηρός Γερμανός οικονομολόγος θα άφηνε την καριέρα του στελέχους χρηματοοικονομικών εταιρειών (τελευταίος του σταθμός η Goldman Sachs Λονδίνου), θα μετακόμιζε στην Ελλάδα και θα ασχολιόταν με την προώθηση των ελληνικών κρασιών στις διεθνείς αγορές. Αυτά όμως κάνει ο έρωτας κι έτσι σήμερα ο Μάρκους Στολτς με τη γυναίκα του Αλεξάνδρα και τα τέσσερα παιδιά τους ζουν μόνιμα στην Αθήνα, με τον ίδιο να έχει αναλάβει άτυπος πρεσβευτής του οινικού πολιτισμού μας στο εξωτερικό, μέσω του «Ελλοινου», της μικρής online επιχείρησής του (www. elloinos. com), αλλά και της «χειρουργικής» εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων που παρέχουν τα νέα κοινωνικά δίκτυα.
Οπως οι περισσότερες success stories, έτσι και αυτή οφείλεται σε ένα χόμπι που έγινε επάγγελμα. «Υπήρξα οινόφιλος για περισσότερα από 20 χρόνια, μάλιστα παρακολούθησα και ολοκλήρωσα με διάκριση σχετική σχολή στη Γερμανία, αλλά ήμουν απορροφημένος στην καριέρα μου», λέει σήμερα στην «Κ» ο 44χρονος Μάρκους από ένα χωριό της Ηλείας, όπου περνάει τις διακοπές του με την οικογένειά του – χωρίς να παραμελεί την επαφή με τους «φίλους» του elloinos στο fb και στο twitter. «Ζώντας όμως στην Ελλάδα, τα ελληνικά κρασιά με συνεπήραν. Οσο δοκίμαζα, τόσο περισσότερο εκτιμούσα την απίστευτη πληθώρα των ντόπιων ποικιλιών που ξέφευγαν από τα τετριμμένα. Ταυτόχρονα διαπίστωσα πόσο βελτιωνόταν η ποιότητα των κρασιών χρόνο με τον χρόνο. Μου έκλεψαν την καρδιά». Πριν από ενάμιση χρόνο, λοιπόν, πήρε την απόφαση να συμβάλει στη βελτίωση του διεθνούς «προφίλ» των ελληνικών οίνων. «Η ποιότητα είναι καλή, οι τιμές είναι καλές, γιατί λοιπόν δεν εξάγονται; Λιγότερο από το 10% της ελληνικής παραγωγής βγαίνει έξω και το 70% των εξαγωγών αφορά πέντε μεγάλους παραγωγούς, όχι απαραίτητα κρασιά της καλύτερης ποιότητας, δηλαδή. Κι όμως. Εδώ υπάρχουν πάρα πολλοί μικροί παραγωγοί, οικογενειακά οινοποιεία που βγάζουν εξαιρετικά κρασιά. Είναι προφανές ότι γίνεται κάποιο λάθος στο μάρκετινγκ της οινικής Ελλάδας».

Δύσκολη προσπάθεια
Αρχικά έφτιαξε το σάιτ, με διεθνή προσανατολισμό και ενημερωτικό χαρακτήρα για όλες τις εγχώριες ποικιλίες οινοστάφυλων και τα γευστικά κρασιά που αποδίδουν. Στη συνέχεια, μέσω του facebook και του twitter, εντόπισε και ήρθε σε επαφή με τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στον κόσμο του κρασιού. Δεν ήταν πάντα εύκολο. Η παρεξήγηση γύρω από το ελληνικό κρασί ήταν ισχυρή. Χρειάστηκε να πιέσει αρκετά και να πείσει ότι δεν υπάρχει μόνο η ρετσίνα και η μαυροδάφνη. Τους πρώτους έξι μήνες, η ανταπόκριση ήταν μηδαμινή. «Ομως επέμεινα. Σε σημείο που άρχισα να γίνομαι ο... “τρελός Γερμανός” που γράφει συνεχώς για ελληνικά κρασιά στο twitter! Αλλά λειτούργησε. Σιγά σιγά άρχισε να εκδηλώνεται ενδιαφέρον. Διοργάνωσα δοκιμές σε Γερμανία, ΗΠΑ, Βρετανία και άρχισαν να γίνονται οι πρώτες επαφές μεταξύ παραγωγών και εμπόρων, εστιατορίων, μαγαζιών του εξωτερικού. Μετά και την εμφάνισή του στην εκπομπή του Vaynerchuk, το νερό –ή καλύτερα το κρασί– έχει πια μπει στο αυλάκι. «Ευτυχώς, έρχονται αποτελέσματα», λέει με σπασμένα, αλλά καλά Eλληνικά. «Oμως, συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι αν θέλουμε να εκτιμήσουν το κρασί μας στο εξωτερικό, πρέπει πρώτα να το αγαπήσουμε εδώ...».

«Η δύναμή σας είναι οι δικές σας ποικιλίες»
Πριν από λίγες μέρες, απλώς από περιέργεια, ο Μάρκους Στολτς, ο μπλόγκερ που βάλθηκε να μυήσει τους ξένους στον μαγικό κόσμο του ελληνικού κρασιού, ρώτησε τον ιδιοκτήτη μιας ταβέρνας στη Λακωνία τι ποσότητες εμφιαλωμένου κρασιού πουλάει κάθε σεζόν. «Ούτε εκατό μπουκάλια», απάντησε εκείνος. «Χύμα, όμως, πολύ. Πάνω από 1.200 κιλά».

«Οι Ελληνες έχουν συνηθίσει να πίνουν κρασί κατά βάση με το φαγητό τους», λέει ο κ. Στολτς στην «Κ». «Σπάνια θα δεις τραπέζι σε ταβέρνα χωρίς μισό κιλό χύμα σε μια καράφα. Αλλά μέχρι πριν από λίγα χρόνια, δεν είχαν οινική παιδεία. Αυτό αλλάζει ραγδαία. Μια ιδέα, πάντως, θα ήταν οι παραγωγοί να παράγουν αξιοπρεπές “χύμα” ώστε τουλάχιστον αυτό που σερβίρεται στα μαγαζιά να αντιπροσωπεύει τον οινικό πλούτο της χώρας».

Οσο για τον ίδιο, μία από τα πιο αγαπημένες του ποικιλίες είναι το στιβαρό Ξινόμαυρο. «Αλλά και το Αγιωργίτικο είναι ικανό να βγάλει πολύ μεγάλα κρασιά. Αυτό, όμως, που θεωρώ πραγματικά διεθνούς επιπέδου κρασί είναι το Ασύρτικο της Σαντορίνης. Είναι πραγματικά καταπληκτικό. Αλλά και η Μαλαγουζιά, ο Ροδίτης, το Μοσχοφίλερο, σε ικανά χέρια, γίνονται σπουδαία κρασιά», λέει και το πάθος του δεν κρύβεται. «Η δύναμή σας είναι οι δικές σας ποικιλίες.»

Σημειώνεται ότι ο Μάρκους Στολτς επιλέγει να προωθήσει μόνο τα κρασιά που εκτιμά, ενώ δεν πληρώνεται από τους Eλληνες παραγωγούς.

Της Λίνας Γιανναρου
6.8.2010

6 σχόλια:

αντωνης είπε...

Εχοντας ως ενα απο τα χομπι μου τα τελευταια χρονια το κρασι (οχι μονο να πινω, αλλά και να δοκιμαζω, να επισκεπτομαι οινοποιεια, εκθεσεις, να διαβαζω βιβλια κλπ) βρισκω πολυ ωραια την ιδεα του Γερμανου.
Συμφωνω δε με τις ποικιλιες που αναφερει ως καλυτερες ελληνικες ποικιλιες. (απο κοκκινα θεωρω κορυφαιο το Ξινομαυρο, και απο λευκα τα Σαντορινια κρασια).
Εγω τον τελευταια καιρο εχω κολλησει με γλυκα κρασια, λευκα κυριως. Απο αυτα μου αρεσουν πολυ τα Σαμιωτικα και τα κρασια της Λημνου.
Καποια στιγμη θελω να αγορασω και ενα συντηρητη κρασιων στο σπιτι.

Σκεφτομαι οτι θα μου αρεσε να κανω μια δουλεια σε σχεση με το κρασι, αλλά τωρα πια μαλλον δεν ειναι τοσο ευκολο.

Σταματω, γιατι θα μπορουσα να γραφω ωρες για το κρασι.

:)

dyosmaraki είπε...

@αντώνης

Μήπως να κάναμε κανένα δίκτυο διάθεσης κρασιών που παρασκευάζονται από μικροπαραγωγούς?

Συντηρητή κρασιών θέλω κι εγώ να βάλω κι έχω αρχίσει ήδη το ψάξιμο.

Και η Ρόδος και η Κως έχουν υπέροχα κρασιά (αν και δεν είναι τόσο γνωστά στην Αθήνα.

Τελικά πάντως αποδεικνύεται πως ο Ελληνας δεν μπορεί να λειτουργήσει δίχως....τον Γερμανό του...

αντωνης είπε...

Πως να το καναμε αυτο το δικτυο;;; Απο οσα γνωριζω και τους παραμικρους παραγωγους τους τσιμπανε ειτε μεγαλες εταιρειες διαθεσης ειτε μεγαλες καβες και προωθουν τα προϊοντα τους.

Για τη Ροδο συμφωνω, τα κρασια της Κω δεν τα ξερω.

Επειδη εχω κανει μια μικρη ερευνα αγορας για συντηρητες προτεινω:
-Liebherr
- www.eftihiadis.gr


Καλο βραδυ!
:)

Unknown είπε...

Καλημέρα

Τα μπλογκ σου είναι μια όαση
ομορφιάς και γνώσης....

Μπράβο!!!!!!

Καλό πρωινό

dyosmaraki είπε...

@αντώνης

Την Liebherr την έχω βάλει στο μάτι (έχω δει από κοντά τους συντηρητές της και πολύ μου άρεσαν).
Το Ευτυχιάδη δεν τον γνωρίζω. Θα ψάξω να δώ από κοντά τις συσκευές του.
Οσο για τα κρασιά της Κω από την αρχαιότητα ήταν γνωστά. Τα εγκατέλειψαν λόγω τουρισμού (όπως και κάθε άλλη παραγωγική δραστηριότητα) και εδώ και μόλις λίγα χρόνια προσπαθούν να τα αναβιώσουν αλλά δεν έχουν κάνει διαφήμιση.
Θα βρω τις φωτό που τράβηξα στο οινοποιείο τους και θα σου αφιερώσω τη σχετική ανάρτηση.

Καλημέρες πολλές

dyosmaraki είπε...

@Sailor

Νάσαι καλά για τα καλά σου λόγια.
Μα και τα δικά σου ταξιδέματα σε τόπους γαλήνιους και μακρινούς είναι καταπληκτικά

ShareThis