Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας....

Είναι κάποια πουλιά που ζουν έμαθαν να ζουν ελεύθερα. Να φτερουγίζουν στον καταγάλανο ουρανό, να κοντοστέκονται σε κάποιο κλαδί πεύκου, να σκύβουν να δροσιστούν σε κάποια γούρνα που μάζεψε τις σταγόνες της βροχής. Η ανάγκη τόφερε και αυτά τα πουλιά τριγυρνούν μέσα στις πόλεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Καρδερίνες, φλώροι, φανέτα, σκαρθάκια, γαλιάντρες, κοτσύφια μα και τσίχλες άλλα να μας χαρίζουν το τραγούδι τους και άλλα να γιομίζουν τις αισθήσεις μας από την ομορφιά των χρωμάτων που ζωγράφισε ο πλάστης πάνω στα φτερά τους.

Αυτά λοιπόν τα πλάσματα κάποιοι άνθρωποι θέλησαν να τα αιχμαλωτίσουν για να τα πουλήσουν και να βγάλουν κέρδος. Κι έτσι βάλθηκαν να στήνουν ξόβεργες εκεί που συχνάζουν αυτά τα πουλιά. Ξέχασαν όμως πως κάποια από αυτά έμαθαν στην ελευθερία και δεν μπορούν να ζήσουν στη σκλαβιά. Και αυτά τα πουλιά άμα τα βάλεις στο κλουβί ξεψυχάνε τραγουδώντας ένα λυπητερό και παραπονιάρικο τραγούδι γεμάτο απορία που λίγοι άνθρωποι μπορούν να ακούσουν.....
ΥΓ. Με αφορμή πρόσφατες συλλήψεις εμπόρων άγριων ωδικών πτηνών, η Ορνιθολογική Εταιρεία συμβουλεύει όσους αποφασίσουν να αγοράσουν κάποιο πτηνό να ζητήσουν από τους υπεύθυνους του καταστήματος πιστοποιητικό όπου θα αναγράφεται πως το συγκεκριμένο πτηνό δεν ανήκει σε είδος που απαγορεύεται η εμπορία του.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Ελληνικός Πολιτισμός

Παράσταση από νυφικό κεντητό σεντόνι από τα Ιωάννινα,
όψιμος 18ος αιώνας, 120x30 εκ., Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης (αρ. 3386)

"Το καταλάβαινα κάθε μέρα και καλύτερα περπατώντας στη ελληνική γης,
ο ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν ένας μετέωρος, υπερφυσικός ανθός,
Ηταν ένα δέντρο που είχε ριζώσει βαθιά στη γης
κι έτρωγε λάσπη και την έκανε ανθούς"

Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο

ShareThis