Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

Καλά κρασιά.....


Η Ελλάδα έγινε γνωστή κάπου εκεί στη δεκαετία του '60 για την greek salada, τον moussaka, το tzatziki αλλά και την retsina η οποία ταυτίστηκε με το "ελληνικό κρασί". Εκτοτε έννοιες όπως "ρετσίνα" και "βαρελίσιο κρασί" ταυτίστηκαν, έγιναν συνώνυμα και συνηθίζονται σε κάθε επιπέδου εστιατόρια και ταβέρνες. Κάποτε πρόκειται στα αλήθεια για ελληνικό βαρελίσιο κρασί μα πολλές φορές το κρασί που πίνουμε στους χώρους εστίασης είναι αγνώστου προελεύσεως και σίγουρα καμία σχέση δεν έχει με τα τόσα γευστικά κρασιά που κυκλοφορούν στον τόπο μας και τους αναρίθμητους παραγωγούς που τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει φοβερές προόδους στον τομέα της παραγωγής κρασιού. Το οξύμωρο είναι πως ενώ η ποιότητα στην παραγωγή αλλά και την ποικιλία των ελληνικών κρασιών έχει αυξηθεί, ο Ελληνας καταναλωτής τα τελευταία χρόνια φαίνεται να εγκαταλείπει την εδώ και χιλιάδες χρόνια αγαπημένη συνήθειά του που είναι το κρασάκι. Ολο και πιο πολύ στρέφεται στη κατανάλωση αλκοολούχων ποτών και μάλιστα εισαγόμενων. Τι έγινε και άλλαξαν ξαφνικά αυτές οι συνήθειες ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές????

Μου φαίνεται πως η σοβαρότερη αιτία είναι ακριβώς αυτή η ποιότητα των αμφιβόλου προελεύσεως κρασιών από τα περισσότερα "ξενυχτάδικα", "ορθάδικα", "μπουζουξίδικα" και γενικότερα κέντρα διασκέδασης τα οποία προσκυνώντας τον θεό "κέρδος" αδιαφορούν για την ποιότητα του παρεχομένου προϊόντος στους πελάτες τους. Πιστεύω λοιπόν πως ένας από τους κύριους λόγους της στροφής του καταναλωτή στην ασφάλεια μιας σφραγισμένης φιάλης αλκοολούχου ποτού είναι τα κακής ποιότητας χύμα κρασιά που κυκλοφορούν σε αυτού του είδους τα μαγαζιά .

Ομως δεν φταίνει μοναχά τα "ξενυχτάδικα" και για να είμαστε ακριβοδίκαιοι θα πρέπει να αναφέρουμε πως δεν είναι μοναχά οι νεότερες γενιές που άλλαξαν γούστα....Ακόμη και στα πανηγύρια όπου συχνάζω, με έκπληξη διαπίστωσα πολλάκις πως ακόμη και ηλικιωμένοι κάτοικοι μακρυνών και απομονωμένων χωριών του τόπου μας προτιμούν πλέον το "κέρασμα" μιας φιάλης ουίσκυ κατά τη διάρκεια ενός παραδοσιακού γλεντιού από το κέρασμα μιας φιάλης κρασιού. Θεωρείται πιο "in" πιο "σικ" άραγε???? Τι να σας πω???

Εγώ πάντως σας ομολογώ πως από την ώρα που αποφάσισα να εξερευνήσω τα ελληνικά κρασιά ενθουσιάστηκα και δεν σκοπεύω να κάνω πίσω....Επιμένω ελληνικά στο κρασάκι....Πιστεύω ακράδαντα πως τα ελληνικά κρασιά είναι ικανά να καλύψουν όλες τις ιδιοτροπίες, όλα τα γούστα ακόμη και τα πιο δύσκολα και νομίζω πως θα πρέπει να στηρίξουμε τους Ελληνες οινοπαραγωγούς σε αυτή τους την προσπάθεια (γιατί ειλικρινά πρόκειται για μια πολύ αξιέπαινη προσπάθεια)...Ας αφήσουμε λοιπόν την Ευρωπαϊκή Ενωση να τσαμπουνάει πως επιδοτεί το ξερίζωμα των αμπελιών λόγω υπερπαραγωγής (δείτε εδώ) και όχι, να μην ξεριζωθούν τα αμπελάκια με τις τοπικές ποικιλίες....Αντ΄αυτού να μειωθεί η παραγωγή των λοιπών αλκοολούχων ποτών από τις βιομηχανίες....

Θα αναρωτηθείτε προς τι αυτό το παραλήρημά μου υπέρ των ελληνικών κρασιών????
Μα είναι η εποχή του τρύγου ντε....Σε πολλές περιοχές της χώρας μας αυτή τη περίοδο τρυγούν τα σταφύλια. Πρώτα στις πεδινές περιοχές όπου το κλίμα είναι πιο ζεστό και αργότερα στις πιο ορεινές περιοχές. Αυτή την εποχή μάλιστα η ευχή "Καλά κρασιά" δίνει και παίρνει με την πραγματική έννοιά της και όχι με αυτήν που απέκτησε στη σύγχρονη εποχή . Δηλαδή εύχονται ο ένας στον άλλον τα σταφύλια τους να τους δώσουν καλό κρασί δίχως καμία ειρωνική διάθεση όπως έχει εξελιχθεί αυτή η φράση σήμερα.

Βλέπεις είναι και τα βιώματα που έχει κανείς από την παιδική του ηλικία...Σαν παιδί κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες παρακολουθούσα τον πατέρα μου να καθαρίζει με θρηκευτική ευλάβεια το ξύλινο βαρελάκι στη θάλασσα και να το ετοιμάζει για να υποδεχτεί το καινούργιο μούστο...Επειτα ακολουθούσε η τελετουργία να μαζεύονται όλοι οι συγγενείς, οι φίλοι και οι γείτονες για να ανοίξουν το βαρέλι για πρώτη φορά (κάπου εκεί κοντά στου Αγ. Δημητρίου ή και αργότερα) και να δοκιμάσουν το καινούργιο κρασί. Επειτα άρχιζε η σύγκριση ποιανού το κρασί είναι καλύτερο.....και οι σχετικοί διαξιφισμοί και ανταγωνισμοί και γινόταν το έλα να δεις.....

Αλλά και στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο δεν υπήρχε σκηνή που να μην περιλαμβάνει τον πρωταγωνιστή με την παρέα του να απολαμβάνει το κρασάκι κι έπειτα να ακολουθεί το σχετικό τραγούδι άλλοτε χαρούμενο και άλλοτε λυπημένο ανάλογα με την περίσταση.....Οποια και νάταν η αιτία της κρασοκατάνυξης, το κρασάκι ήταν ο μόνιμος σύντροφος για κάθε στιγμή....

- σε στιγμές δήλωσης της ερωτικής αφοσίωσης στην αγαπημένη.....

"Εγώ θα κόψω το κρασί" - Τόνης Μαρούδας



-σε στιγμές απενταρίας...
"Το καπηλειό" - Ιωάννα Γεωργακοπούλου (του Γιώργου Μητσάκη)




- αλλά και σε στιγμές στενάχωρες......

"Αγαπημένο μου κρασί" - Ορέστης Μακρής
(ο αντιπροσωπευτικότερος "μπεκρής" του κινηματογράφου)



- Ομως με το κρασί μπορεί κανείς να κάνει ένα διάλειμμα από τη στρυφνή καθημερινότητα, αρκεί.....
"Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου" - Μαρινέλλα 1974



Διάλειμμα λοιπόν λίγων ημερών....Για λίγο ας ζήσουμε κοντά στη φύση....ας παρακολουθήσουμε κάποιο τρύγο....εκεί όπου οι άνθρωποι εξακολουθούν να διατηρούν και να φροντίζουν τα αμπελάκια τους....εκεί που κάποιοι τιμούν το κρασάκι....εκεί που κάποιοι ξέρουν να το απολαμβάνουν.......

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ......

*Ο πίνακας είναι της Σοφίας Βλάχου "Ο τρύγος"


Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Οχι όλα...λίγα και καλά.....(ή περί γαστρονομικού πολιτισμού)


Γαστρονομικές τρικυμίες όλοι μας έχουμε ζήσει κάποια στιγμή, θύματα κι εμείς αλλά και οι επιχειρηματίες της εστίασης, κάποιας σαρωτικής και σχεδόν επιβεβλημένης διατροφικής μόδας. Στο βωμό του ανελέητου lifestyle, εμφανίζονται στο τραπέζι πιάτα με ανούσια και υπερβολικά παντρέματα υλικών, τα οποία οι περισσότεροι υποκρινόμαστε ότι απολαμβάνουμε.

Παλαιότερα ήταν η κρέμα γάλακτος που πρωταγωνιστούσε ή η μαγιονέζα που κάλυπτε αδυναμίες, αδεξιότητες, κακομαγειρεμένα και μπαγιάτικα φαγητά.

Αργότερα ήρθαν τα καραμελωμένα κρεμμύδια. Το τελευταίο διάστημα δύσκολα θα βρει κανείς από χασαποταβέρνα μέχρι και μεζεδοπωλείο που να μη διαθέτει ρόκα με παρμεζάνα και μπαλσάμικο, λες και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν.

Στην εστίαση, το ό,τι θέλει ο πελάτης συχνά ερμηνεύεται λανθασμένα. Ο πελάτης τα θέλει όλα; Οχι! Θέλει λίγα και καλά. Θέλει τη νοστιμιά και τη φρεσκάδα των εποχικών υλικών, δεν θέλει μπρόκολο τον Αύγουστο ούτε κολοκύθια το Φλεβάρη. Θέλει την εντοπιότητα, τη χωνεμένη σοφία του μάγειρα σ’ αυτά που ξέρει να κάνει καλά αφήνοντας τις ακροβασίες στους σολίστες της κουζίνας. Δεν είναι όλοι Φεράν Αντριά, ούτε και είναι απαραίτητο να κατέχουν τα μυστικά της μοριακής γαστρονομίας!

Ευτυχώς, όλο και περισσότεροι εστιάτορες έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η επιτυχία βρίσκεται στην απλότητα.

Βρέθηκα πρόσφατα στη Σαντορίνη και γνώρισα ανθρώπους με μεράκι και φιλότιμο, που σέβονται την παράδοση του τόπου τους και τα ευλογημένα προϊόντα του, τα πλησιάζουν με προσοχή, δεν τα κακοποιούν σε άστοχους πειραματισμούς, προσφέρουν ουσία και αυθεντική γεύση. Προσφέρουν τη σοφία ενός γεύματος. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα μέρη της Ελλάδας αλλά και στην Αθήνα, όπου τα τελευταία χρόνια ανθεί και η ειδίκευση. Ενα εστιατόριο που ειδικεύεται στο ψάρι, κάποιο άλλο που γνωρίζει καλά τα μυστικά του κρέατος, ένα τρίτο που φημίζεται για τα νόστιμα μαγειρευτά του. Οι περισσότεροι, νομίζω, προτιμάμε στη θέση ενός ατελείωτου καταλόγου όπου βρίσκει κανείς από μουσακά και παστίτσιο μέχρι αστακομακαρονάδα, ψαρονέφρι με γλυκόξινη σάλτσα και μυδοπίλαφο, έναν περιορισμένο κατάλογο με μετρημένα αλλά άψογα παρασκευασμένα πιάτα.

Και ποιος δεν θα εκτιμήσει τον ιδιοκτήτη ψαροταβέρνας που θα του πει: «σήμερα έχω μόνο φρέσκες γόπες». Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα νιώσει ασφάλεια και θα επιστρέψει στο μαγαζί του. Στο χώρο της εστίασης υπάρχουν «αρπακτικά» υπάρχουν όμως και άνθρωποι ειλικρινείς με απόλυτη συναίσθηση της δουλειάς που κάνουν.

Ο γαστρονομικός πολιτισμός δεν είναι ένας μακρινός και δυσπρόσιτος στόχος.

Είναι η γιαγιά στο ταβερνάκι του χωριού που θα σου πει

«εγώ παιδί μου μπορώ να σου φτιάξω μόνο χωριάτικη με ντομάτες απ’ τον κήπο και μια ομελέτα»...

Tης Γιουλης Επτακοιλη

Το παραπάνω άρθρο το διάβασα στην

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

12.8.09

Σχόλιο: Αυτές οι γιαγιάδες είναι πολλές αρκεί να τις αναζητήσει κανείς σε κάθε χωριουδάκι σε κάθε γωνιά του τόπου μας. Και όσο για εμάς που ζούμε στις μεγαλουπόλεις ακόμη και σε αυτές αξίζει να αναζητήσει κανείς ευαισθητοποιημένους επαγγελματίες οι οποίοι επιμένουν να προσφέρουν ποιότητα στα προϊόντα που παρέχει η επιχείρησή τους. Συνήθως πρόκειται για μικρομεσαίες επιχειρήσεις οικογενειακού χαρακτήρα. Ας τις προτιμήσουμε, ας τις τιμήσουμε με την παρουσία μας και ας τις προβάλλουμε (αφού συνήθως δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν διαφημιστικές κατχωρήσεις σε προβεβλημένους καταλόγους και περιοδικά.)

Εν τέλει όπου κι αβρεθούμε ας γίνουμε πιο επιλεκτικοί και πιο απαιτητικοί στην ποιότητα των προϊόντων που μας σερβίρουν κάνοντας τη διαφορά και λανσάροντας ένα life-anti-style το οποίο διεκδικεί την ποιότητα μέσα από την απλότητα. Γιατί ο γαστρονομικός πολιτισμός είναι συνώνυμος της απλότητας και αντώνυμος της υπερβολής.

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Ο φόβος της επιδημίας και η επιδημία του φόβου (μια άποψη για τη Νέα νόσο των χοίρων) ....


Παραθέτω ένα πολύ ενδιαφέρον (κατά την άποψή μου) σχετικά με την υστερία περί της Νέας γρίπης των χοίρων γραμμένο μάλιστα από έναν γιατρό....

Eίναι απόλυτα βέβαιο ότι θα μαθαίνουμε συχνά από εδώ και στο εξής για καινούργιες επιδημίες. Χθες η γρίπη των πουλερικών, σήμερα η γρίπη των χοίρων, αύριο ίσως η γρίπη των ιπποποτάμων. Και είναι απόλυτα βέβαιο ότι η γρίπη των ιπποποτάμων -και μόνον εκ του ονόματός της- θα τρομοκρατήσει την ευρωπαϊκή ήπειρο, άσχετα αν στην Ευρώπη υπάρχουν ελάχιστοι εξημερωμένοι ιπποπόταμοι.
Ο μέσος πολίτης, ακόμη και ο μέσος γιατρός, δεν μπορεί να κρίνει την κλινική και επιδημιολογική σημασία κάθε νέας γρίπης και διερμηνέας της άποψης του ειδικού προς το κοινό γίνονται αναγκαστικά τα ΜΜΕ. Και οπωσδήποτε μέσα από αυτές τις υποτιθέμενες πανδημίες μια νέα τάξη επαγγελματιών τηλε-γιατρών έχει πλέον γίνει απαραίτητη, οι «λοιμωξιολόγοι». Μετά τον τηλεοπτικό εφησυχασμό του τρομοκρατημένου τηλε-πολίτη από τον τηλε-σεισμολόγο που ακολουθεί κάθε μικρή ή μεγάλη δόνηση της γης είναι πλέον απαραίτητη η νυχτερινή καληνύχτα και ευλογία από τον τηλε-λοιμωξιολόγο στους γριπώδεις καιρούς που ζούμε τελευταία. Και η ευλογία του λοιμωξιολόγου περιλαμβάνει οπωσδήποτε αυτονόητες οδηγίες για τη χρήση μάσκας κατά την συναναστροφή με ύποπτο δείγμα πληθυσμού, την αποφυγή κλειστών χώρων, την τακτική θερμομέτρηση, τη σφαγή ύποπτων χοίρων ή πουλερικών που διαφορετικά θα αποτελούσαν το χριστουγεννιάτικο ή πασχαλινό εορταστικό γεύμα της οικογένειας κάθε τρομοκρατημένου. Και βέβαια οι απαραίτητοι δεκάδες εμβολιασμοί που θα αρχίζουν το φθινόπωρο και θα τελειώνουν το επόμενο καλοκαίρι, δεν θα μπορείς ίσως στο μέλλον να βγάζεις ταυτότητα ή διαβατήριο αν δεν έχεις την τρέχουσα έκδοση του Norton Antivirus για τον υπολογιστή σου και την τρέχουσα μορφή του εμβολίου για την γρίπη του εκάστοτε πανδημούντος κατοικιδίου. Νομίζω ότι τα σενάρια των αντιιικών που ισχύουν σήμερα για την ασφαλή χρήση των υπολογιστών δεν μπορούν παρά να εμπνεύσουν στο μέλλον και τις φαρμακευτικές εταιρείες που κατασκευάζουν εμβόλια. Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς βέβαια τη μεγάλη αποτελεσματικότητα και την ξεκάθαρα ευεργετική επίδραση στη θνητότητα και νοσηρότητα που προσέφεραν στην ανθρωπότητα εμβόλια όπως εναντίον της ευλογιάς, της διφθερίτιδας και του τετάνου αλλά είναι άραγε εξίσου σημαντικός για τον γενικό πληθυσμό ο εμβολιασμός π.χ. για κάθε μορφή γρίπης ή το εμβόλιο (anti-ΗPV) για τον καρκίνο τραχήλου της μήτρας που προτείνεται σε κάθε αθώα κορασίδα;
Ο φόβος της πανδημίας αποτελεί με σιγουριά ένα ισχυρό μέσο χειραγώγησης του κοινού σε εποχές οικονομικής δυσπραγίας. Σε εποχές οικονομικών σκανδάλων και αμοραλισμού ο φόβος της πανδημίας προσφέρει την ιδανική ατμόσφαιρα για την αμνηστία των απατεώνων και την αδυναμία λειτουργίας της δικαιοσύνης.
Προτείνω μια νέα ανάγνωση του κλασικού έργου του Αλμπέρ Καμί με τίτλο «Η Πανούκλα» με σκοπό την επιβεβαίωση -και στους καιρούς μας- της σοφίας του συγγραφέα που δείχνει ότι σε καιρούς πανδημίας κυριαρχεί απλά ένας ευτελής φιλοτομαρισμός και καταργείται κάθε μορφή ανθρώπινης επικοινωνίας και αξιοπρέπειας.
Ο φόβος της επιδημίας αποτελεί πολύ χειρότερη μορφή ασθένειας από την ίδια την επιδημία και μετατρέπει τον άνθρωπο της κοινωνίας και τον πολίτη της δημοκρατίας σε ένα εύκολα χειραγωγούμενο θηρίο.
Του Θανάση Δρίτσα (Ο κ. Θ. Δρίτσας είναι καρδιολόγος, Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο MD, FESC)
14.8.09
(Σχόλιο : Ας μην τρελλαινόμαστε και ας μην αυθυποβαλόμαστε από την υστερία των ΜΜΕ. Ολοι οι ειδικοί επιστήμονες είναι καθησυχαστικοί και δίνουν απλές και λογικές προτάσεις για το πως θα προφυλαχτούμε από τη νέα γρίπη. Να συνεχίσουμε τη φυσιολογική μας ζωή δίχως να επιτρέψουμε στον φόβο να φωλιάσει μέσα στη ψυχή μας και προ πάντων να μην σταματήσουμε τις συνήθεις κοινωνικές μας δραστηριότητες αλλά και τον συγχρωτισμό μας με τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας.
Σε τελική ανάλυση η νέα γρίπη δεν διαφέρει από τις πολλές γρίπες που κυκλοφορούν εδώ και χρόναι στην ανθρωπότητα, γιατί τώρα τόσος ντόρος?
Για να σπεύσουμε να αγοράσουμε το εμβόλιο ???
Η μήπως για να ξεχάσουμε τα καθημερινά οικονομικά μας προβλήματα???
Λέω μήπως......)

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

"Φάτε μάτια ψάρια" ......

Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τόσο μεγάλη εκδοτική δραστηριότητα σε βιβλία μαγειρικής όσο στις μέρες μας. Μάλιστα πολλά από αυτά τα βιβλία είναι υψηλής ποιότητας όσον αφορά την εικαστική παρουσίασή τους. Και νάταν μόνο αυτό.....Ο αριθμός των τηλεοπτικών εκπομπών που ασχολούνται με τα φαγητά και μας δίνουν συνταγές όλο και αυξάνεται.

Τις προάλλες βρέθηκα σε ένα χωριουδάκι των Δωδεκανήσων..
Ελεγε λοιπόν ένας γεροντάκος σχολιάζοντας το συγκεκριμένο φαινόμενο :

"Κόρη μου παλιά οι νοικοκυρές μπόραγαν και εμαγειρεύγανε και δεν είχαν ανάγκη από βιβλία και τηλεοράσεις. Τώρα μπλιό δύσκολα μαγειρεύουν οι νοικοκυρές (όλες είναι εργαζόμενες) δεν έχουν χρόνο ....Εγιόμισε λοιπόν ούλος ο κόσμος από βιβλία και φωτογραφίες φαγητών. Φαίνεται πως αλλάξαν' οι καιροί και οι άνθρωποι έτσι χορταίνουσι πια μοναχά με τις φωτογραφίες .....αφού σχεδόν όλοι οι άνθρωποι είτε τρώνε σε ταβέρνες έξω από το σπίτι, είτε παραγγέλνουν φαγητό από αυτά τα....πως τα λένε....τα delivery....

Ε! Εμείς οι παλιοί αυτό το λέγαμε
φάτε μάτια ψάρια....."

Τι να πω εγώ?
Σα να μου φαίνεται πως είχε δίκιο ο παπούς

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Ταξιδιώτες : Ποιά είναι τα δικαιώματά μας


Κοντεύει 15Αύγουστος, εποχή που άλλοι φεύγουν για διακοπές και άλλοι απολαμβάνουν τις βουτιές τους σε κάποια αμμουδερή παραλία. Καλό είναι να γνωρίζουμε ποιά είναι τα δικαιώματά μας (αχρείαστα να είναι) απέναντι σε ενδεχόμενες στραβοτιμονιές που μπορεί να μας τύχουν αυτή τη περίοδο για να μη βρεθούμε απροετοίμαστοι :
Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν γίνει σημαντικά βήματα για την καθιέρωση νομοθεσιών προς την κατεύθυνση προστασίας των καταναλωτών που ταξιδεύουν, ενώ και στη χώρα μας έχουν καθιερωθεί κατά
καιρούς ανάλογες χάρτες δικαιωμάτων.
Το Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών (ΚΕΠΚΑ) ετοίμασε μία επεξηγηματική ανάλυση σχετικά με τα δικαιώματα των ταξιδιωτών:

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ
Οι τιμές στα ξενοδοχεία διαμορφώνονται ελεύθερα. Ο ξενοδόχος υποχρεούται να ενοικιάζει τα κενά δωμάτια του ξενοδοχείου σε κάθε πελάτη, καθώς και να απαντά μέσα σε τρεις ημέρες τηλεφωνικά ή γραπτά σχετικά με την αποδοχή ή όχι παραγγελιών ενοικιάσεως δωματίων. Επίσης, υποχρεούται να διαθέτει στους πελάτες τις ανέσεις που διαφημίζει, όπως π.χ. πισίνα, εγκαταστάσεις γυμναστικής, νυχτερινό κέντρο κ.ά. Δικαιούται να ζητήσει προκαταβολή, μέχρι 25% της συνολικά συμφωνημένης τιμής.

Ο πελάτης που παρήγγειλε δωμάτια και δεν τα χρησιμοποίησε, οφείλει αποζημίωση στον ξενοδόχο το 1/2 της συμφωνημένης τιμής. Απαλλάσσεται, όμως, από κάθε υποχρέωση αποζημίωσης αν ειδοποιήσει τον ξενοδόχο 21 ημέρες πριν από την έναρξη της ενοικίασης. Στην περίπτωση αυτή, ο ξενοδόχος πρέπει να επιστρέψει την προκαταβολή που τυχόν έχει λάβει από τον πελάτη. Αν το δωμάτιο που έχουμε κλείσει δεν είναι διαθέσιμο, υπάρχει υποχρέωση του ξενοδόχου να εξασφαλίσει τη διαμονή μας σε άλλο ξενοδοχείο, της ίδιας τουλάχιστον τάξεως, το οποίο να βρίσκεται στην ίδια πόλη και να διαθέτει τις ίδιες ανέσεις και προϋποθέσεις διαμονής, όπως αυτές που διαφημίζει για το δικό του ξενοδοχείο. Ταυτόχρονα, οφείλει να καταβάλει τα έξοδα μεταφοράς και την τυχόν επιπλέον διαφορά τιμής. Αν δεν καταστεί αυτό δυνατό, ο ξενοδόχος πρέπει να μας αποζημιώσει, με το σύνολο του συμφωνημένου τιμήματος διαμονής.

Ο ξενοδόχος φέρει ευθύνη για τυχόν απώλεια ή κλοπή των πολύτιμων αντικειμένων και χρημάτων μας μόνο αν τα παραδώσουμε προς φύλαξη λαμβάνοντας απόδειξη. Για τα λοιπά αντικείμενα ο ξενοδόχος ευθύνεται, εκτός εάν η ζημία ή η απώλειά τους οφείλεται σε αμέλεια του πελάτη ή των επισκεπτών του, ή αν οφείλεται σε ανωτέρα βία (π.χ. σεισμό, πυρκαϊά).

ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ
Επειδή η ασφάλεια των πτήσεων είναι το βασικό κριτήριο με το οποίο επιλέγουμε την αεροπορική εταιρεία με την οποία θα ταξιδέψουμε, ας επισκεφτούμε την ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη διεύθυνση
http://ec.europa.eu/transport/air-ban/list_en.htm
για να μάθουμε ποιες αεροπορικές εταιρείες απαγορεύεται για λόγους ασφαλείας να λειτουργούν εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αν κάνουμε κράτηση μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας μιας αεροπορικής εταιρείας, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η τιμή που αναφέρεται πρέπει να είναι η συνολική, τελική τιμή που θα πληρώσομε. Πολλές αεροπορικές εταιρείες δεν περιλαμβάνουν στην τελική τιμή διάφορες χρεώσεις, όπως φόρους αεροδρομίων ή επίναυλο, για να κάνουν τις τιμές τους ελκυστικές στους καταναλωτές. Αν βρεθούμε προ εκπλήξεως και η τιμή που πρέπει να πληρώσουμε είναι διαφορετική από αυτή που διαφημίζει η εταιρεία, πρέπει να μην αγοράσουμε το εισιτήριο και να καταγγείλουμε την εταιρεία. Οι όροι των προσφορών πρέπει να είναι ξεκάθαροι.

Οταν ο αριθμός των επιβατών υπερβαίνει τον αριθμό των διαθέσιμων θέσεων, η αεροπορική εταιρεία πρέπει κατ΄ αρχάς να ζητήσει εθελοντές για να παραιτηθούν από τις θέσεις τους, προσφέροντάς τους άλλα οφέλη, τα οποία θα συμφωνηθούν ανάμεσα στους εθελοντές και στην αεροπορική εταιρεία.

Αν δεν θέλουμε να παραιτηθούμε, εθελοντικά, η αεροπορική εταιρεία οφείλει να μας εξασφαλίσει:

* Την επιστροφή του αντίτιμου του εισιτηρίου μας και την επιστροφή μας, με δωρεάν πτήση, στο αρχικό σημείο αναχώρησης, ή τη δυνατότητα μεταφοράς στον τελικό μας προορισμό. Εμείς επιλέγουμε.

* Γεύματα, αναψυκτικά και κατάλυμα σε ξενοδοχείο, όπου αυτό είναι απαραίτητο (συμπεριλαμβανομένης και της μεταφοράς από και προς το ξενοδοχείο).

Η αεροπορική εταιρεία οφείλει να μας καταβάλει αποζημίωση:

* 250 ευρώ για πτήσεις κάτω από 1.500 χλμ.

* 400 ευρώ για πτήσεις μεγαλύτερης απόστασης, στο εσωτερικό της ΕΕ
* 400 ευρώ για πτήσεις μεταξύ 1.500 χλμ. και 3.000 χλμ. εκτός ΕΕ
* 600 ευρώ για πτήσεις πάνω από 3.500 χλμ. εκτός ΕΕ.

Οποτε ακυρώνεται η πτήση μας, η αεροπορική εταιρεία οφείλει να μας προσφέρει την επιστροφή του αντιτίμου του εισιτηρίου μας και την επιστροφή μας με δωρεάν πτήση στο αρχικό σημείο αναχώρησης, ή τη δυνατότητα μεταφοράς στον τελικό μας προορισμό. Εμείς επιλέγουμε γεύματα και αναψυκτικά, κατάλυμα σε ξενοδοχείο, όπου αυτό είναι απαραίτητο (συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς από και προς το ξενοδοχείο) και επικοινωνιακές διευκολύνεις. Η αεροπορική εταιρεία έχει την υποχρέωση να μας αποζημιώσει με τα ποσά που αναφέρονται για την άρνηση επιβίβασης.

Το δικαίωμα της αποζημίωσης δεν ισχύει όταν ο αερομεταφορέας:

* Μας έχει ειδοποιήσει για τη ματαίωση τουλάχιστον 2 εβδομάδες πριν από την προγραμματισμένη αναχώρηση.
* Μας έχει ενημερώσει μία και δύο εβδομάδες πριν, και μας έχει δώσει τη δυνατότητα μεταφοράς, με άλλη πτήση, η οποία δεν αναχωρεί νωρίτερα των δύο ωρών από την προγραμματισμένη αναχώρησή μας και δεν φθάνει στον προορισμό μας πέραν των τεσσάρων ωρών από την προγραμματισμένη άφιξή μας.

* Μας έχει ενημερώσει σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 7 ημερών και η εναλλακτική πτήση που προτείνεται αναχωρεί το πολύ μία ώρα νωρίτερα από την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησής μας και φθάνει στον τελικό μας προορισμό το πολύ δύο ώρες από την προγραμματισμένη άφιξή μας.
* Μπορεί να αποδείξει ότι η ματαίωση οφείλεται σε έκτακτες περιστάσεις ή καταστάσεις ανωτέρας βίας, οι οποίες δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθούν. Τέτοιες καταστάσεις είναι, για παράδειγμα και όχι αποκλειστικά, δυσμενείς καιρικές συνθήκες και απεργία εργαζομένων
Σε περιπτώσεις φθοράς, καθυστέρησης, απώλειας ή καταστροφής αποσκευών, πρέπει να κάνουμε γραπτή καταγγελία το συντομότερο δυνατόν. Το ανώτατο ποσό που μπορούμε να λάβουμε ως αποζημίωση για ζημία στις αποσκευές μας, είναι τα 1.300 ευρώ περίπου. Οι αποζημιώσεις ή οι επιστροφές πρέπει να καταβληθούν εντός 7 ημερών, διαφορετικά πρέπει να παραπονεθούμε αμέσως στην αεροπορική εταιρεία που εκτελεί την πτήση.

ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΑ ΙΧ
Τα καταστήματα που ενοικιάζουν αυτοκίνητα πρέπει να φέρουν το ειδικό σήμα του ΕΟΤ.
Οι τιμές ενοικίασης είναι ελεύθερες και σε αυτές δεν περιλαμβάνεται το κόστος της βενζίνης, το οποίο καταβάλλει ο ενοικιαστής.
Τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα πρέπει να είναι ασφαλισμένα, άλλως ο οδηγός ευθύνεται και προσωπικά σε περίπτωση ατυχήματος.

Ο καταναλωτής που επιθυμεί να μισθώσει ένα αυτοκίνητο θα πρέπει αρχικά, σε ένα πρώτο στάδιο, να προβεί στην κατάλληλη επιλογή αυτοκινήτου. Στο στάδιο αυτό θα πρέπει να φροντίσει να ενημερωθεί σωστά για τις επιλογές που έχει στη διάθεση του και κυρίως για την τελική τιμή του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένων των διαφόρων ασφαλιστικών καλύψεων και για τους όρους ενοικίασης. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τα τιμολόγια χρέωσης ακολουθούν ένα πολύπλοκο σύστημα και γι΄ αυτό θα πρέπει ο υποψήφιος ενοικιαστής να ενημερώνεται από τους υπαλλήλους του καταστήματος στο οποίο προσφεύγει σχετικά με την τελική τιμή για κάθε ημέρα ενοικίασης.

Χρήσιμο είναι να γνωρίζει κανείς ότι όταν πρόκειται να πραγματοποιήσει πολλά χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο, συμφέρει να ενοικιάσει για μια συνολική περίοδο 3 ημερών ή μιας εβδομάδας, οπότε έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει απεριόριστο αριθμό χιλιομέτρων χωρίς έξτρα χρέωση, όπως συμβαίνει όταν μισθώνει το αυτοκίνητο με την ημέρα. Επίσης ο καταναλωτής πρέπει να γνωρίζει ότι αν επιλέξει μεικτή ασφάλεια αυτοκινήτου, θα καταβάλει μεν μεγαλύτερο μίσθωμα, αλλά θα είναι καλυμμένος σε περίπτωση ατυχήματος, όσον αφορά τις ίδιες ζημιές του ενοικιαζόμενου αυτοκινήτου.

Κατά το στάδιο της υπογραφής της σύμβασης ενοικίασης ο καταναλωτής θα πρέπει να προσέξει τους γενικούς και τυχόν ειδικούς όρους της, να μελετήσει δηλαδή τα «ψιλά γράμματα» της σύμβασης, αντίγραφο της οποίας θα πρέπει να λαμβάνει από την εταιρεία. Χρήσιμο είναι να γνωρίζει ο ενοικιαστής τις υποχρεώσεις του έναντι της εταιρείας που εκμισθώνει το αυτοκίνητο, ιδίως σε περίπτωση ατυχήματος, αλλά και γενικότερα, όταν παρουσιάζονται βλάβες σε αυτό.

ΠΛΟΙΑ
Οταν χρησιμοποιούμε τα ακτοπλοϊκά μέσα συγκοινωνίας πρέπει να βρισκόμαστε τουλάχιστον μία ώρα πριν από την αναχώρηση στον χώρο επιβίβασης. Αν δεν προλάβουμε τον απόπλου του πλοίου, δεν δικαιούμαστε επιστροφή του αντιτίμου του εισιτηρίου, αφού φέρουμε την ευθύνη για τη μη έγκαιρη προσέλευση στον χώρο επιβίβασης. Αν θελήσουμε, για οποιονδήποτε λόγο, να ακυρώσουμε το ταξίδι μας και ειδοποιήσουμε εγκαίρως τον ταξιδιωτικό πράκτορα, δικαιούμαστε επιστροφή του 50% του αντιτίμου του εισιτηρίου. Οι αποσκευές που δικαιούται να μεταφέρει κάθε επιβάτης, δεν μπορεί να υπερβαίνουν συνολικά τα 50 κιλά βάρους.

Αν καθυστερήσει να αναχωρήσει το πλοίο μας, δικαιούμαστε κάλυψη των εξόδων διαμονής και διατροφής. Επίσης, μπορούμε να ακυρώσουμε το εισιτήριό μας και να ζητήσουμε να μας επιστραφούν τα χρήματα, όπως και να διεκδικήσουμε αποζημίωση στα πολιτικά δικαστήρια αν έχουμε υποστεί υπερβολική ταλαιπωρία ή ζημία. Αν μείνουμε εκτός πλοίου, παρ΄ ότι έχουμε «κόψει» εισιτήριο, λόγω υπεράριθμων κρατήσεων θέσεων, ειδοποιούμε αμέσως το τοπικό λιμεναρχείο. Η λιμενική αρχή θα καλέσει τον εισαγγελέα, ο οποίος μπορεί να ασκήσει ποινική δίωξη κατά του πράκτορα, που εξέδωσε το εισιτήριο και κατά του πλοιοκτήτη, όπως και κατά του πλοιάρχου, σε περίπτωση, που διαπιστωθεί μεταφορά υπεράριθμων επιβατών. Σε περίπτωση που έχουμε κλείσει θέση με καμπίνα και βρούμε τη θέση μας κατειλημμένη, μπορούμε να υποβάλουμε μήνυση στις λιμενικές αρχές, καθ΄ ότι η διπλή κράτηση καμπίνας λογίζεται ως υπεράριθμη κράτηση εισιτηρίου.

Αν μεταφέρουμε το αυτοκίνητό μας με το πλοίο, είμαστε υπεύθυνοι, για τη φόρτωση και εκφόρτωσή του σε αυτό. Αν κατά τη διάρκεια της επιβίβασης ή αποβίβασης συμβεί κάποια σύγκρουση με άλλο αυτοκίνητο, πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν καλύπτεται από τις ασφαλιστικές εταιρείες. Αν όμως το αυτοκίνητό μας υποστεί κάποια βλάβη από κακό χειρισμό του πλοιάρχου ενόσω βρίσκεται φορτωμένο, δικαιούμαστε αποζημίωση από την πλοιοκτήτρια εταιρεία.

Τέλος, αν μεταφέρουμε μεγάλα χρηματικά ποσά, αντικείμενα αξίας ή άλλα τιμαλφή, έχουμε τη δυνατότητα να τα παραδώσουμε στο λογιστήριο του πλοίου για φύλαξη. Σε περίπτωση που αυτά κλαπούν έχουμε δικαίωμα αποζημίωσης, ίσης με την αξία τους.

(Οι πληροφορίες δημοσιεύτηκαν στην εφμ το ΒΗΜΑ στις 11.7.09)

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον

Serhad Tseliker Bapir, Self determination (2006)
"Το να θυμαται κανείς το παρελθόν του σημαίνει να συμφιλιώνεται με τον εαυτό του.
Οσο επίπονη η μνήμη, άλλο τόσο και δημιουργική, σαν δεξαμενή εμπειριών, ιδεών και γνώσης.
Το να ακυρώνεις τη λήθη...ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ...είναι εφόδιο για να κατανοήσεις το σήμερα και να καταστρώσεις ένα σχέδιο για το μέλλον....
Για παράδειγμα είναι όπως ένα βέλος πάνω στο τόξο :
Oσο το τραβάς προς τα πίσω, τόσο θα είναι σε θέση να πεταχτεί μακριά,
στο παρόν και στο μέλλον"
Σερχάτ

*Ο Σερχάτ (Serhad Tseliker Bapir) Κούρδος χαράκτης και ζωγράφος ήρθε ως πολιτικός πρόσφυγας στην Ελλάδα από το Κουρδιστάν το 1984. Ηταν πολύ μικρός (18 χρονών όταν αποκόπηκε βίαια από την πατρίδα του). Στα 23 του μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης

Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

Η νύχτα των Τσιγγάνων....


Είναι γνωστό σε όλους μας πως οι Ρομά (τσιγγάνοι) λόγω των δικών τους ιδιαίτερων συνθηκών επιβίωσης (ιδιαίτεροι εθιμικοί κανόνες, νομαδική ζωή με συνέπεια την έλλειψη στοιχειωδών συνθηκών υγιεινής) αντιμετωπίζονται από πολλές κοινωνίες ως περιθωριακά άτομα.

Το πρόβλημα είναι πως η κατάσταση αυτή διαιωνίζεται και δεν φαίνεται να βρίσκονται λύσεις στα προβλήματα που απασχολούν τόσο τους ίδιους τους Ρομά όσο και τις περιοχές στις οποίες εγκαθίστανται. Λίγο καιρό συνήθως μετά από την εγκατάστασή τους σε έναν τόπο εκδιώκονται.

Ενα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι πως όσο τα παιδιά των Ρομά δεν απολαμβάνουν στο σύνολό τους το στοιχειώδες δικαίωμα στην εκπαίδευση αφ΄ενός λόγω του νομαδικού τρόπου ζωής τους και αφ΄ετέρου λόγω των μαθητικών κοινοτήτων οι οποίες δυσκολεύονται να αφομοιώσουν τους μικρούς Ρομά τόσο οι ίδιες και οι ίδιες καταστάσεις θα επαναλαμβάνονται και οι νεότερες γενιές δεν θα μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς σε μια κοινωνία που τους αντιμετωπίζει με επιφύλαξη. Από τη μια ο νομαδικός τρόπος ζωής και από την άλλη η δυσκολία ένταξης των μικρών παιδιών στη μαθητική κοινωνία αποτελούν προβλήματα που ζητούν άμεση λύση. Δίχως η κοινωνία μας να αγκαλιάσει τους μικρούς Ρομά και δίχως την συμμετοχή τους στην παιδεία οι καταστάσεις απλά θα σπρώχνουν τη λύση στο μέλλον και τα προβλήματα της ιδιαίτερης αυτής κοινωνικής ομάδας θα εξακολουθούν να κρύβονται κάτω από το χαλί.


Διάβασα το παρακάτω σχετικό με τους Ρομά άρθρο με τίτλο "Η νύχτα των Τσιγγάνων" το οποίο βρήκα ενδιαφέρον και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας

Tο βράδυ της 2ας προς την 3η Αυγούστου 1944, δόθηκε από το Χάινριχ Χίμλερ η εντολή εξολόθρευσης όλων των Ρομά αιχμαλώτων στο ειδικό τμήμα του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Auschwitz - Birkenau. Τέσσερις χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά εκτελέστηκαν στους θαλάμους αερίων σε μία νύχτα που έμεινε στην ιστορία ως Zigeunernacht (νύχτα των Τσιγγάνων). Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία προς το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε εξοντωθεί από τους Ναζί το 80% του πληθυσμού της κοινότητας των Ρομά, περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι.

Η 2α Αυγούστου έχει ανακηρυχθεί ημέρα μνήμης για το Ολοκαύτωμα των Ρομά από τους Ναζί και η επέτειος... γιορτάστηκε δεόντως σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στην Ουγγαρία μια γυναίκα έπεσε χθες νεκρή από σφαίρες αγνώστων και η κόρη της τραυματίστηκε όταν το σπίτι τους σε καταυλισμό Ρομά στο ανατολικό χωριό Κισλέτα της χώρας δέχθηκε ένοπλη επίθεση. Η αστυνομία δηλώνει ότι δεν έχει επαρκείς ενδείξεις να χαρακτηρίσει την ενέργεια ρατσιστική, αλλά η εμπειρία συγκλίνει προς αυτήν την κατεύθυνση. Μόνο πέρυσι σκοτώθηκαν πάνω από πέντε Ρομά στην Ουγγαρία, όπου η μειονότητα αποτελεί το 7% του συνολικού πληθυσμού. Χαρακτηριστική της αποστροφής των πολιτών για τους Ρομά είναι η ενίσχυση του ακροδεξιού κόμματος, Jobbik το οποίο κατέλαβε 3 από τις 22 έδρες στην Ευρωβουλή κατά τις πρόσφατες εκλογές.

Χθες εξάλλου εκδόθηκε ανακοίνωση από την πρωτοβουλία «Λευκάδα - Αξέχαστες διακοπές», που κάνει λόγο για «τελική λύση» σε βάρος των Ρομά. Στο καταπράσινο νησί του Ιονίου με τις μαγευτικές παραλίες και τα γραφικά ορεινά χωριά ο μοναδικός χώρος που βρέθηκε για να φιλοξενήσει την κοινότητα των Τσιγγάνων ήταν ένας παράνομος σκουπιδότοπος. Τώρα οι Ρομά απειλούνται με έξωση και από αυτήν τη βρώμικη πλην φιλόξενη νησίδα ανεκτικότητας. «Στα σκουπίδια, όπου οι αρχές της Λευκάδας τους εξόρισαν, φρόντισαν να τους κάνουν τη ζωή όσο το δυνατόν πιο δύσκολη, απαγορεύοντάς τους τον ηλεκτροφωτισμό και την εγκατάσταση δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης (τους επέτρεψαν μόνο μια βρύση και δύο τουαλέτες που έχουν χαλάσει από καιρό και δεν επισκευάζονται), εναποθέτοντας τόνους σκουπιδιών ακριβώς πίσω από τις αυτοσχέδιες κατοικίες των Ρομά, αδιαφορώντας για την εκδίωξη των τσιγγανοπαίδων λόγω ρατσισμού από τα σχολεία», καταγγέλλεται στη σχετική ανακοίνωση.

Φίλη εκπαιδευτικός στον Aσπρόπυργο καταθέτει ότι τα παιδιά των Ρομά είναι πανέξυπνα με απεριόριστες δυνατότητες και έντονη συναισθηματική νοημοσύνη. Αρκεί να βρουν ένα κίνητρο για να επισκεφτούν το σχολείο και να παραμείνουν σε αυτό. Η μαρτυρία της επιβεβαιώνεται και από πιο έγκυρες πηγές, όπως η Διεθνής Ομάδα για την Ψυχολογία στη Μαθηματική Εκπαίδευση.

Εξαιτίας της έλλειψης γραπτής γλώσσας η μνήμη τους ασκείται και συγκρατούν πολλές πληροφορίες, όπως μια σειρά από αριθμητικές πράξεις. Αυτό προέκυψε από έρευνα, που πραγματοποιήθηκε στο Ζεφύρι της Αττικής τη σχολική χρονιά 2000-2001. Οι μαθητές ήταν αμιγώς Τσιγγανόπαιδες επτά έως δώδεκα χρόνων, που φοιτούσαν στην πρώτη τάξη για πρώτη φορά. Αρχικά ήταν 35 παιδιά, αλλά ο αριθμός μεταβλήθηκε στην πορεία κυρίως γιατί ένα μεγάλο μέρος ακολούθησε τους γονείς του σε εποχικές ενασχολήσεις, σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία».

Οι εθνοκαθάρσεις σήμερα είναι συγκεκαλυμμένες και αποτελεσματικές. Οταν για παράδειγμα οι μεγάλες τράπεζες στη χώρα μας αρνούνται να παράσχουν στεγαστικά δάνεια σε Ρομά, αθετώντας κυβερνητικές δεσμεύσεις, η αναπόφευκτα νομαδική ζωή τους θα εμποδίζει τη φοίτηση των παιδιών τους σε σχολεία. Παράλληλα όσο συνεχίζονται οι ρατσιστικές επιθέσεις στην Ευρώπη, οι Ρομά θα αναζητούν αλλού καταφύγιο. Τον Ιούνιο 100 Τσιγγάνοι έφυγαν από τη Β. Ιρλανδία, τον Ιούλιο παρατηρήθηκε έξοδος των Ρομά από την Τσεχία με προορισμό τον Καναδά. Σταδιακά η Γηραιά Ηπειρος εξασφαλίζει την «καθαρότητα» που ονειρευόταν ο Αδόλφος

Το άρθρο είναι της Ξενιας Κουναλακη / χkounalaki@kathimerini. gr

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

4.8.09

Τη φωτό βρήκα εδώ

Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

Να μετριάσουμε τη βαρβαρότητα


Πολλή μελάνη έχει χυθεί για τις θεωρίες περί πολιτισμού και βαρβαρότητας και ακόμη οι επιστήμονες δεν έχουν κατασταλλάξει στο ποιόν πρέπει να χαρακτηρίζουμε "βάρβαρο" και ποιόν "πολιτισμένο". Σύμφωνα με το παρακάτω άρθρο που βρήκα ενδιαφέρον και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας "βάρβαρος μπορεί να χαρακτηριστεί εκείνος που δεν αναγνωρίζει την πλήρη ανθρώπινη υπόσταση των άλλων"

Παραθέτω ολόκληρο το άρθρο :

Κανένας λαός ή άτομο δεν έχει ανοσία στην πιθανότητα να επιτελέσει βάρβαρες πράξεις. Μάλιστα ο εικοστός αιώνας μας δίδαξε ότι οι πράξεις βαρβαρότητας δεν συντελέστηκαν από αμόρφωτους. Rousseau: «Η τελειοποίηση των επιστημών και των τεχνών όχι μόνο δεν συμβάλλει στην προαγωγή της ηθικής και της καλοσύνης προς τους άλλους, αλλά βλάπτει κιόλας την ηθική πρόοδο... Μπορούμε να είμαστε άνθρωποι χωρίς να είμαστε λόγιοι». Το ανθρώπινο ον για να στρέψει να νώτα του στη βαρβαρότητα έχει ανάγκη μια στοιχειώδη υλική επάρκεια, μια πνευματική ζωή και ένα άνοιγμα στην υπόλοιπη ανθρωπότητα. Βάρβαρος μπορεί να χαρακτηριστεί εκείνος που δεν αναγνωρίζει την πλήρη ανθρώπινη υπόσταση των άλλων (Τ. Τodorov, «Ο φόβος των βαρβάρων», 2009). Κάθε ανθρώπινο ον έχει ανάγκη μιας κουλτούρας που να παροτρύνει τους κοινωνούς της να έχουν συνείδηση των παραδόσεών της, αλλά και να μπορούν να αποστασιοποιούνται από αυτές. Ο πολιτισμός αντιτίθεται στη βαρβαρότητα, αλλά δεν αντιτίθεται στην κουλτούρα. Το να έχεις κουλτούρα σημαίνει να έχεις στη διάθεσή σου μια εκ των προτέρων οργάνωση της βιωμένης εμπειρίας. Αυτή στηρίζεται σε κοινή μνήμη και σε κοινούς κανόνες ζωής, είναι στραμμένη ταυτόχρονα στο παρελθόν και στο παρόν. Καμιά κουλτούρα δεν μπορεί να αναχθεί στη βαρβαρότητα. Μάλιστα, το να ευνοούμε την αμοιβαία τους γνωριμία είναι ένας τρόπος για να κάνουμε τη βαρβαρότητα να υποχωρήσει. Καμιά κουλτούρα δεν είναι βάρβαρη, κανένας λαός δεν είναι οριστικά πολιτισμένος. Ολες και όλοι μπορούν να γίνουν τόσο το ένα όσο και το άλλο. Αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ανθρώπινου όντος. O κάθε άνθρωπος δεν γεννιέται μόνος μέσα στη φύση, πάντοτε και αναγκαστικά μέσα σε μια κουλτούρα που του επιβάλλεται από την παιδική ηλικία. Αποκτά έτσι μια συλλογική ταυτότητα, η οποία είναι ήδη έτοιμη όταν την ανακαλύπτει και γίνεται το αόρατο θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζει την ταυτότητά του. Η ατομική ταυτότητα πρέπει να προέρχεται από τη συνάντηση πολλών ταυτοτήτων. Ολες οι κουλτούρες (κοινή μνήμη, κοινοί κανόνες ζωής) σχηματίζονται με συγκόλληση και πρόσθεση. Η αμυντική στάση στον μετασχηματισμό μιας κουλτούρας οδηγεί στον φανατισμό και στη βαρβαρότητα. Στις σημερινές, ιδιαίτερα, συνθήκες κάθε ανθρώπινο ον έχει ανάγκη ένα σύνολο κανόνων και κανονισμών, παραδόσεων και εθίμων. Χωρίς αυτά το άτομο δεν ολοκληρώνεται ως άνθρωπος. Το έλλειμμα αυτό το βιώνουν στην πλειονότητα τα παιδιά των μεταναστών. Οι γηραιότεροι δεν τους μεταφέρουν τη συλλογική ταυτότητα και οι νέοι δεν κατανοούν την κουλτούρα της νέας πατρίδας. Για αυτούς, «τα συμφωνηθέντα υπονοούμενα» κατά τον Σεφέρη δεν έχουν νόημα. Και η κατάσταση του ανθρώπινου όντος που έχει απολέσει την αρχική του κουλτούρα χωρίς να αποκτήσει άλλη, κινδυνεύει να τον οδηγήσει, παρά τη θέλησή του, στην αδυναμία επικοινωνίας και άρα στη βαρβαρότητα. Η πατρίδα μας έχει να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό πρόβλημα. Τη διαχείριση ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει τη συλλογική τους ταυτότητα και έχουν αδυναμία να αποκτήσουν μια νέα κουλτούρα. Και είναι γνωστό ότι η απώλεια της αρχικής κουλτούρας χωρίς απόκτηση άλλης οδηγεί στη βαρβαρότητα. Το μίσος και η περιφρόνηση για τον εαυτό του θα οδηγήσει τον μετανάστη στην απόρριψη της κοινωνίας που τον περιβάλλει και στην οποία δεν αναγνωρίζεται. Το αποτέλεσμα θα είναι ολέθριο, τόσο για τους μετανάστες όσο και για την κοινωνία μας. Η οργή και η ταπείνωση οδηγούν στη δράση. Τα παιδιά των μεταναστών χωρίς προγενέστερη ταυτότητα και κοινωνική αναγνώριση θα στραφούν στη βία και στην καταστροφή του κοινωνικού πλαισίου στο οποίο ζουν. Τα πρότυπά τους είναι εκείνα της οθόνης και της κατανάλωσης που γεννούν μια άθλια πραγματικότητα και το μίσος για φυσική βία. Το μόνο μέτρο είναι η Παιδεία και ο έμπρακτος σεβασμός στην ετερότητα. Η οργάνωση πολυπολιτισμικών σχολείων και η διαδικασία ένταξης με αναφορά στην κουλτούρα των κοινωνιών από τις οποίες προέρχονται οι μετανάστες είναι μια διαδικασία που θα τονώσει το κύρος της χώρας μας και θα προστατέψει τις δομές της. Είναι ανάγκη οι μετανάστες να μην έρθουν σε σύγκρουση με τις αξίες της νέας τους πατρίδας. Αλλωστε, κανείς δεν μπορεί να επικαλείται την πολιτισμική διαφορετικότητα για να προσβάλει τις αξίες της κοινωνίας μας, που βρίσκουν την έκφρασή τους στο Σύνταγμα, στους νόμους και στην ίδια τη δομή του κράτους. Αρκεί η κρατική μας οντότητα να αντιμετωπίζει ισότιμα όλους τους κατοίκους της, διαφορετικά υποθάλπει τη βαρβαρότητα...

Ο κ. Χρ. Β. Μασσαλάς είναι πρόεδρος της ΔΕ του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και του Συμβουλίου Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης.

ΠΗΓΗ ΤΟ ΒΗΜΑ
1.8.09

ShareThis